Mısır’da yetiÅŸen büyük Velilerden Åžeyh Ä°bni Nuh hazretleri “rahmetullahi aleyh“, bir sohbetinde;
- BoÅŸ zamanlarımızı kıymetlendirmeliyiz, buyurdu. Bu zamanlarda, Allahü teâlânın beÄŸendiÄŸi ÅŸeyleri yapmalıdır. Hele “Tövbe etmek”, Hak teâlânın büyük nimetlerinden biridir. Hiç kimse tövbeden kurtulamaz.

Ve ekledi:
- Ä°slamiyet’i iyi bilen ve hakikat aleminden haberi olan “Allah adamları”nı çok sevmeli, onların nasihatlarına göre yaÅŸamalıdır. Onların sözleri, kalbe, ruha tesir eder.

Sordular:
- Hikmeti nedir efendim?

- Çünkü onlar kalbden konuÅŸurlar, buyurdu. Büyüklerimiz; “Kalbden çıkan, kalbe girer” buyurmuÅŸlardır.

Åžöyle bitirdi:
- Ä°slamiyet’ten kıl ucu kadar ayrılık olunca, kendini tehlikede bilmeli, bu ayrılığı ve uygunsuzluÄŸu hemen yok etmelidir.

Hayat, hayaldir

Bir gün de, bir gence buyurdu ki:
- Hayat, hayaldir evladım. Nasıl yaÅŸarsak öyle ölürüz. Dün öldü. Yarın doÄŸmadı. O halde bugünü deÄŸerlendir. Yoksa "Sonra yaparım diyenler helak oldu" hadis-i ÅŸerifine dahil olursun.

Delikanlı sordu:
- Hocam ben her şeye kızıyorum, ne yapayım?

Buyurdu ki:
- Ölümü düÅŸün!

Delikanlı anlıyamadı.
O zaman izah etti mübarek zat:

- “Ölüm”ü çok düÅŸünen kızmaz evladım.

Kendinizi sevmeyin

Bir gün de, bazı sevdikleri;
- Hocam, kendimizi başkalarına nasıl sevdirebiliriz? diye sordular.
- Kendinizi sevmemekle, buyurdu.

Ve açıkladı:
- Kendini seveni başkası sevmez. Kendini sevmeyeni herkes sever. Nefsinizi ayaklar altına alacaksınız. Nefsinizden tiksineceksiniz. Bunu başarırsanız, hem Allah sever sizi, hem de insanlar.