Kastamonu Velilerinden Seyyid Ahmed Hicabi hazretleri ”rahmetullahi aleyh“, bir sohbetinde;

- Allahü teâlâ, hepimizi iki cihanın sultanı Muhammed Mustafa’nın “sallallahü aleyhi ve sellem” parlak olan yolunda yürümekle ÅŸereflendirsin, buyurdu. Bu dünya, “imtihan yeri”dir. Dünyanın görünüÅŸü, yalancı yaldızlarla süslüdür. Kötü kadına benzer. GörünüÅŸü tatlıdır. Taze, güzel, körpe sanılır. Fakat aslında, güzel koku sürülmüÅŸ bir ölü, sanki bir leÅŸ, böcekler, akrepler dolu bir çöplük, su gibi görünen bir serap, zehirlenmiÅŸ ÅŸeker gibidir.

Åžöyle devam etti:
- Ona tutulan akılsızdır, büyülenmiÅŸtir. Aşıkları delidir, aldatılmıştır. Onun görünüÅŸüne aldanan, sonsuz felakete düÅŸer. Tadına, güzelliÄŸine bakan nihayetsiz piÅŸmanlık çeker.

Sordular:
- Dünya deyince neyi anlayacağız efendim?

Buyurdu ki:
- “Dünya”, kulu Allahü teâlâdan uzaklaÅŸtıran ÅŸeyler demektir. Kadın, çocuk, mal, rütbe, mevki düÅŸüncesi, Allahü teâlâyı unutturacak kadar aşırı olursa, dünya olur. Çalgılar, oyunlar, faydasız, boÅŸ ÅŸeylerle vakit geçirmek, hep dünyadır.

Ve ilave etti:
- Kötü arkadaÅŸ, kötü filimler, zararlı mecmua ve romanlar, velhasıl insanı yoldan çıkaran bütün neÅŸir vasıtaları, bunun için hep “Dünya” demektir.

Niçin yaptın?

Bu zat bir gün sevdiklerine buyurdu ki:
- KardeÅŸlerim, ahirette bize ne sorulacak, biliyor musunuz?

- Ne sorulacak hocam?
- "Niçin yaptın?" diye sorulacak. Yani bir iÅŸi kim için yapıyoruz? “Ä°nsanlar için” mi, “Allah için” mi?

- Ä°nsanlar için yapıyorsak hocam?
- O zaman işimiz insanlara bırakılacak.

- Ya Allah içinse?
- İşte o zaman kurtulacağız ahirette.