Afyon’da yetiÅŸip Nazilli’de vefat eden Süleyman RüÅŸdi Efendi ”rahmetullahi aleyh“, bir gün sevdiÄŸi bir komÅŸu genci sokakta görüp;

- Evladım, görünüÅŸe bakılırsa, bizim sohbetimizden sıkıldığını, zenginlerle ve kötülerle arkadaÅŸlık kurduÄŸunu anlıyorum. DoÄŸru mu?

Delikanlı mahcubiyetinden büktü boynunu.
Cevap veremedi.

Mübarek zat devam etti:
- Çok fena yapıyorsun oÄŸlum. Bugün gözün kapalıysa da, yarın açılacak, fakat o zaman piÅŸmanlıktan baÅŸka eline bir ÅŸey geçmeyecektir.

Ve ilave etti:
- Böyle giderse, Hac suresinin; (Dünyada ve ahirette ziyan ettiler) mealindeki onbirinci âyetinde bildirilenlerden olursun.

Sonra daha açıkladı:
- Bak oÄŸlum, nice fakir çöpçüler vardır ki, koltukta oturan zenginlerden çok iyidir. Bu sözüme belki inanırsın. Belki de inanmaz, ÅŸaÅŸarsın. Fakat, bir gün gelecek ki, elbette inanacaksın. Lakin o inanışın faydası olmayacak.

Genç adam, bu sözlerin doÄŸruluÄŸunu başıyla tasdik ediyordu.

Fırsat elimizdeyken

Büyük Veli devam etti:
- YaÄŸlı, tatlı yemeklere ve modaya uygun elbiseye düÅŸkünlük, seni bu belaya sürükledi evladım. Ama fırsat henüz elden gitmemiÅŸtir. Ä°ÅŸin doÄŸrusunu düÅŸün! Allahü teâlânın rızasına ve sevgisine engel olan ÅŸeyleri düÅŸman bil! Onlardan kaç!

Ve ekledi:
- Tegabün suresinin; (Çok doÄŸrudur ki, zevcelerinizden ve çocuklarınızdan size düÅŸman olanlar vardır. Onlardan sakınınız!) mealindeki ondördüncü âyetini okuyarak gaflet uykusundan uyan!

Åžöyle bitirdi:
- OÄŸlum! KomÅŸuluk hakkını göz önünde tutarak, sana bunları söyledim Ä°ster dinlersin, istersen dinlemezsin. Benden söylemek, kabul etmek senden. Daha doÄŸrusu her ÅŸey Allahü teâlâdandır.

Delikanlı eÄŸilip, hürmetle ellerinden öptü.
Ve çalışıp en sevdiÄŸi talebesinden oldu.