Kars Evliyasından Muhammed Karsi hazretleri ”rahmetullahi aleyh“, bir gün ÅŸunu anlattı cemaatine:

Osman bin Affan hazretlerinin “radıyallahü anh” ÅŸehid edildiÄŸi gün bir mucize gerçekleÅŸti.

Åžöyle ki;
Ä°syancılardan gözü dönmüÅŸ iki kiÅŸi, hızlarını alamayıp delice Halifenin evine girdiler.

Ve intikam hırsıyla saldırdılar sağa sola.
Kendisini ÅŸehid ettikleri yetmiyormuÅŸ gibi,
eşyasına zarar vereceklerdi bu defa da.

Ve bir “Asa” gördüler köÅŸede.
Bu asa, Efendimiz aleyhisselamın hediyesiydi hazret-i Osman’a.

Yıllarca kullanmış,
Sonra ona hediye etmiÅŸlerdi.

Ä°ÅŸte bu mübarek Asayı, o bedbahtlardan biri alıp kırmaya yeltendi.
Lakin öbürü tanıdı Asayı.

Biraz insaflıydı ki ikâz etti arkadaşını:
- Dur! Sakın kırma onu!

Öbürü hiddetle sordu:
- Neden kırmayacakmışım?
- Çünkü o, Resulullahın asasıdır. Kırma sakın!

Ancak gözü dönmüÅŸ, aklı örtülmüÅŸtü bir kere.
Dinlemedi onu.

Hatta hiç kimseyi dinleyecek durumda deÄŸildi kin ve hırstan.

Ve yaptı yapacağını.
Dizine karşı verip kırdı mübarek Asayı.

Kırdı ama, çok geçmeden ÅŸiÅŸmeye baÅŸladı o dizi.
Kısa zamanda “deve boynu” gibi oldu.

Ağrı ve sancısından yerleri tırmalıyordu.
Çok acı ve ızdırap çektikten sonra ölüp gitti bu dertten.

AÄŸaç ikiye ayrıldı

Bir gün de ÅŸunu anlattı:

Taif seferinden dönülürken vakit gece oldu.
İslam askeri karanlıkta yol aldılar.

Orduda Efendimiz aleyhisselam da vardı.
Mücahidler yorgun ve uykusuzdu.

Resulullah da öyleydi tabii.
O derece ki, mübarek gözlerini zor açıyorlardı.

Ä°ÅŸte böyle yorgun ve uykusuz vaziyette giderken, Efendimiz aleyhisselamın önüne bir aÄŸaç çıktı birden.

Resulullah tam çarpacaktı ki koca aÄŸaç yukardan aÅŸağıya yarılıp ikiye ayrıldı.
Efendimiz aleyhisselam arasından geçip gittiler.

AÄŸaç, o haliyle uzun seneler kaldı
Hâlâ da o vaziyettedir.
Ve ziyaret ediliyor bilenlerce.