Büyük âlim ve Veli Behaeddin-i Buhari “kuddise sirruh” hazretleri, bir gün talebelerine;
- Evlatlarım, dünyanın tadı çiledir, buyurdu. Çileden zevk almalıyız. EÄŸer sıkıntılardan zevk almaz, elemlerden haz duymazsak, ne iÅŸimiz var burada? Dünyanın tadı çiledir. Dolayısıyla çilekeÅŸ olan, baÅŸarılı olur. Dünya, ahiretin tersidir çünkü. Bu dünyada çile çekmeyen, öbür tarafa ne yüzle gidecek? Cennette rahatın tadı nasıl çıkacak?

Åžöyle devam etti:
- Ä°nsan yorulur, üzülür, sonra feraha çıkınca, oh! der. Hem burada rahat, hem orada. Onun tadı olmaz. Dünya, üzüntü yeri, ahiret, neÅŸe ve sürur yeridir.

Åžöyle bitirdi:
- Büyükler diyor ki, “Mümin, dünyada, anne karnındaki çocuk gibidir. Anne karnındaki bebek dünyaya gelince nasıl rahatlarsa, mümin de ölünce, Rabbimizin nimetlerine kavuÅŸur ve rahatlar. O zaman bu sıkıntıların hepsini unutur”.

Cennete ne ile girilir?

Bir gün de;
- KardeÅŸlerim, hiç kimse ameli ile Cennete giremez, buyurdu.

Sonra şunu anlattı:
Peygamberimiz “aleyhisselam” bir gün eshab-ı kirama karşı;
- Hiç bir kul, kendi ameli sebebiyle Cennete girmez. Ancak Allahü teâlânın ihsanı ile girebilir, buyurdular.

Eshab-ı kiram;
- Sen de mi yâ Resulallah? diye sorduklarında;
- Evet, ben de buyurdular.

Åžöyle devam etti:
- Öyleyse Allahü teâlânın sıfatlarıyla sıfatlanmamız lazım. Bunun için affedici olacağız, öfkelenmeyeceÄŸiz, insanların kusurlarını örteceÄŸiz.