Büyük Ä°slam âlimlerinden Seyyid Ahmet Mekki Efendi “rahmetullahi aleyh” hazretlerine, bir gün bazı gençler;
- Efendim, bazı kimseler; (Ä°slam dini, ilme ve fenne düÅŸmandır) diyorlar. Bu doÄŸru mu? diye sordular.

Cevabında;
- Çok yanlış, buyurdu. Ä°slamiyet, hiç ilme düÅŸman olur mu? Ä°slamiyet, ilmin tâ kendisidir. Kur’an-ı kerimin birçok yeri, ilmi emretmekte, ilim adamlarını övmektedir.

Ve misal verdi:
- Mesela Zümer suresinin dokuzuncu âyetinde mealen; (Bilen ile bilmeyen hiç bir olur mu? Bilen elbette kıymetlidir) buyuruluyor.

Ve devam etti:
- Peygamber efendimizin “aleyhisselam” ilmi öven ve teÅŸvik buyuran sözleri o kadar çoktur ve meÅŸhurdur ki, gayr-i müslimler bile bunları bilmektedir.

Ve misal verdi:
- Mesela; (Ä°lim, Çin’de de olsa alınız!) hadis-i ÅŸerifi, ilim, dünyanın en uzak yerinde ve kâfirlerde de olsa, gidip ilim öÄŸreniniz, demektir.

Ve baÅŸka misal verdi:
- Bir hadis-i ÅŸerifte de; (BeÅŸikten mezara kadar ilim öÄŸreniniz, çalışınız!) buyuruluyor ki, bu emre göre, bir ayağı mezarda olan seksenlik ihtiyarın da çalışması lazım ve öÄŸrenmesi ibadettir.

Kötü din adamları

Bir gün de sevdiÄŸi bazı gençlere;
- Dünyalık peÅŸinde olan din adamlarının sözlerini dinlemek ve kitaplarını okumak, zehir yemek gibi zararlıdır, buyurdu.

Ve ilave etti:
- Kötü din adamlarının zararları, bulaşıcıdır. Cemiyetleri bozar, milletleri parçalar. GeçmiÅŸte Ä°slam devletlerinin baÅŸlarına gelen felaketlere hep kötü din adamları sebep oldu.

Åžöyle devam etti:
- DoÄŸru yoldan ayrılan yetmiÅŸiki sapık fırkanın reisleri, hep kötü din adamları idi. Cahil bir yobazın zararının baÅŸkalarına bulaÅŸması az görülmüÅŸtür.

Sordular:
- Cahil ve sapık tekke ÅŸeyhleri için ne dersiniz efendim?
- Bunlar da kötü din adamıdır. Bunların da zararları baÅŸkalarına bulaşır.