Evliyayı kiramdan Seyyid Abdullah-ı Åžemdini “rahmetullahi aleyh” hazretleri, bir gün de ÅŸunu anlattı sevdiklerine:

Hazret-i Ebu Bekir “radıyallahü anh”, bir gece, çok ibadet ettiÄŸinden, gece sonunda uyku bastırdı. Ve vitir namazı geçti. Çok üzüldü. Öyle ki, sabah namazında, Peygamber efendimizi “aleyhisselam” takip ederek, mescid kapısında huzuruna gelip;
- Yâ Resulallah! Ä°mdadıma yetiÅŸ, vitir namazım geçti! diye feryat etti.
Ve ağlamaya başladı.

Resulullah efendimiz de “aleyhisselam” aÄŸladılar.

Bunun üzerine Cebrail aleyhisselam gelip;
- Yâ Resulallah! Sıddîka söyle, Allahü teâlâ Onu affeyledi, diye müjde verdi.

Hazret-i Ebu Bekir “radıyallahü anh” müjdeyi iÅŸitince ferahlayıp aÄŸlamayı bıraktı.

Sabah namazı geçince

Bir gün de ÅŸunu anlattı cemaatine:
Evliyanın büyüklerinden Bayezid-i Bistami, bir gece uyku bastırıp, sabah namazına uyanamadı. O kadar aÄŸlayıp inledi ki, rüyada affedildiÄŸi bildirildi ve ayrıca dendi ki:
- Bu ağlamanın bereketi ile sana ayrıca yetmiş bin namaz sevabı verildi.

Sevinip ağlamayı bıraktı.
Birkaç ay sonra yine uyku bastırdı. Tam uyumuÅŸtu ki, ÅŸeytan gelip, mübarek ayağından tutarak uyandırdı ve;
- Kalk, namazın geçmek üzere! dedi.

Bayezid-i Bistami hazretleri tanıdı onu. Ve sordu:
- Ey melun, sen böyle iÅŸi nasıl yaparsın? Sen, herkesin namazının kaçmasını, vaktini geçirmesini istersin. Beni niçin uyandırdın?

Åžeytan dedi ki:
- Sabah namazını kaçırdığın gün, aÄŸlayarak yetmiÅŸbin namaz sevabı kazanmıştın. Bugün onu düÅŸünerek, seni uyandırdım ki, bir vakit namaz sevabı bulasın. YetmiÅŸbin namaz sevabına kavuÅŸamayasın!

İnsanlara yardımcı olun!

Bir gün de nasihat istediler bu zattan.
Cevaben;
- Din kardeşlerinize yardımcı olunuz! buyurdu.

Ve ilave etti:
- Hadis-i ÅŸerifte; (Bir kimse, din kardeÅŸine yardımcı oldukça, Allahü teâlâ da ona yardımcı olur) buyuruldu.