Evliyanın büyüklerinden Seyyid Muhammed Salih “kuddise sirruh” hazretleri, bir sohbetinde;
- Kardeşlerim, her ne yaparsanız, Allah için yapın, buyurdu. Maksadınız, Rabbimizin rızasını almak olsun.

Sonra şunu anlattı:
Abdülkadir-i Geylani hazretlerine;
- Efendim, siz ne mübareksiniz. İnsanlar sizi çok seviyor, dediler.

Cevabında;
- Biz, insanlar sevsin diye Müslüman olmadık, buyurdu. Biz Allah sevsin diye Müslümanız. İnsanlar bugün sever, yarın söverler.

Şöyle bitirdi:
- Öyleyse bırakın insanları. Allah’a dönün.

İnsanlar uykudadır

Bir gün de bazı ahbabına;
- Kardeşlerim, bu dünya hayaldir, buyurdu. Dünya hayatı, rüya gibidir.

Ve ekledi:
- Peygamberimiz “aleyhisselam”; (İnsanlar uykudadır. Öldüğü zaman uyanırlar) buyuruyor.

Şöyle devam etti:
- İnsan bir anda ahirete gider. Orada gözünü açınca; (Ben nereye geldim, burası neresi?) der. Görür ki, mal mülk servet, evlat ve hanım hepsi dünyada kalmış.

Ve ilave etti:
- Bir âlim de; (İnsanlar sarhoştur. Ölünce ayılır) buyuruyor. Yani sarhoşluk ölünce biter.

Sordular:
- Bu, ne sarhoşluğudur efendim?
- Mal sarhoşudur, rütbe sarhoşudur, mevki sarhoşudur, politika sarhoşudur. Ama sarhoştur. Ölünce herşey biter.

Şöyle bitirdi:
- Efendimiz “aleyhisselam”; (Nasıl yaşarsanız öyle ölürsünüz. Nasıl ölürseniz öyle diriltilirsiniz) buyuruyor.