Evliyayı kiramdan Seyyid Abdülhakim-i Arvasi “kuddise sirruh” hazretleri, bir sohbetinde;
- Bu dünya fani, buyurdu. Mutlaka ölüm var. Büyüklerimiz; (Bir şey muhakkak ise, onu olmuş bilin) buyuruyorlar.

Ve devam etti:
- Onun için geçici olana değil, kalıcı olana talip olmak lazım. Anne karnındaki çocuk, doğmak içindir. Anne karnında yaşamak için değil!

Ve ekledi:
- Dünyaya gelen insan da ölmek içindir, devamlı yaşamak için değil. Anne karnındaki çocuğu, dokuz ay on gün olunca, orda durdurabiliyor muyuz? Hayır. Mutlaka doğacaktır.

Şöyle bitirdi:
- Dünyaya gelen insan da, eceli gelince, nefesi bitince, rızık tükenince mutlaka ölecektir. Çaresi yok.

İnsana teşekkür etmeyen

Bir gün de sevdiklerine;
- Kardeşlerim, insanlara teşekkür etmeyen, Allah’a şükretmiş olamaz, buyurdu.

Ve ekledi:
- Bu, hadis-i şeriftir. Peygamber efendimizin “aleyhisselam” sözü yani.

Sordular:
- Kimlere teşekkür edeceğiz efendim?
- Evvela üstada.

- Nasıl teşekkür edilir efendim?
- Onun söylediklerine kıymet vermekle olur. Emrini dinlemekle. İkinci teşekkür anne babaya olur! Ne olursa olsun.

- Kâfir olsalar da mı efendim?
- Evet. Kâfir de olsalar, anneye babaya karşı gelinmez. Efendimiz “aleyhisselam” öyle buyuruyor.

Şöyle bitirdi:
- Ne kadar kötü olursa olsun, anaya, babaya ve işverenlere de karşı gelinmez.