Büyük İslam âlimlerinden Seyyid Abdülhakim-i Arvasi “kuddise sirruh” hazretleri, bir sohbetinde;
- Kardeşlerim, insanların kaybettiğini bulmaya çalışalım, buyurdu.

Sordular:
- İnsanların kaybettiği nedir ki efendim?
- Sevgi ve muhabbet. Sertlikle bir yere varılamaz. Sert insan, kırıcı insan, yalnız adamdır. Yalnız kalmaya mahkumdur.

Ve itiraf etti:
- Ben sert olamıyorum. Elimde değil. Yaratılışım öyle çünkü.

Ve ilave etti:
- Ayrıca kusur görme fonksiyonum yoktur. Kimsede kusur göremiyorum. Bunun içindir ki karlı havayı çok seviyorum.

- Niçin efendim?
- Çünkü kar, bütün kötülükleri, pislikleri örtüyor da ondan.

Dua etmek, ibadettir

Bir gün de sohbetinde;
- Dua etmek, ibadettir, buyurdu. Birbirimize dua edelim. Kabul olmasa bile sevap yazılır.

Şöyle devam etti:
- Çok tövbe ve istiğfar edin. Bir araya geldiğinizde büyüklerden bahsedin, sohbet edin. Yahut açın, bir ilmihal kitabı okuyun.

Ve ilave etti:
- İmam-ı Şafii hazretleri; (Günahların affedildiği seher vakti ile dostlarla sohbet olmasaydı, dünyada kalmaya deymezdi) buyuruyor.

Sonra şunu anlattı:
Büyük Velilerden biri, talebelerine;
- Cuma günü, duaların kabul edildiği anı yakalasanız, ne isterdiniz? diye sormuş.

Kimisi; Evlenmek isterdim, demiş.
Bazısı; Ev sahibi olmayı isterdim, demiş.

Velhasıl herbiri bir şey söylemiş. Bu arada bir talebe sormuş:
- Efendim, siz ne isterdiniz?

Cevaben;
- Ben o anı yakalasam, (Dostlarla sohbet etmeyi isterdim) buyurmuş.