Evliyayı kiramdan Derviş Muhammed “kuddise sirruh” hazretlerine, bir gün bazı sevdikleri;
- Efendim, mümin günah işleyince imanı gider mi? diye sordular.

Cevabında;
- Müminin, büyük dahi olsa, günah işlemekle imanı gitmez, kâfir olmaz, buyurdu.

Ve şunu anlattı:
İmam-ı a’zam hazretleri, Bağdat’ın büyük âlimleri ile, bir yerde oturmuşlardı ki, biri gelip;
- Bir mümin, babasını haksız olarak öldürse, sonra şarap içerek sarhoş olsa ve zina etse, imanı gider mi? diye sordu.

İşiten âlimler o mümine kızdılar ve;
- Bunu sormaya lüzum yok! Elbette imanı gider, kâfir olur, dediler.

İmam-ı a’zam hazretleri;
- Hayır, buyurdu. O kimse yine mümindir. Günah işlemekle, imanı gitmez.

Âlimler, bu cevabı beğenmeyip, İmam-ı a’zama dil uzattılar. İmam sözünü ispat edince, hepsi kabul edip özür dilediler.

Allah, tövbeleri kabul eder

Bir gün de sohbetinde;
- Günahı çok olan bir mümin, son nefesi boğazına gelmeden evvel tövbe ederse, kurtulması çok umulur, buyurdu. Çünkü, Allahü teâlâ, tövbeyi kabul edeceğini vaad buyurmuştur.

Sordular:
- Tövbe etmediyse efendim?
- Eğer tövbe edemediyse, onun işi, Allahü teâlânın iradesine kalmıştır. İsterse günahlarının hepsini affederek Cennete sokar. İsterse Cehennem ateşi ile veya sıkıntılar ile günahları kadar, azab yapar.

- Fakat sonsuz kalmaz değil mi efendim?
- Evet sonunda kurtularak, yine Cennete girer ve Cennette sonsuz yaşar.

Ve özetledi:
- Ahirette merhamete kavuşamayan, yalnız kâfirlerdir.