Büyük Ä°slam âlimlerinden Alî Ramiteni “kuddise sirruh” hazretleri, bir gün sevdiÄŸi bazı gençlere;
- Allahü teâlâ canlıların rızkını gökten gönderiyor, buyurdu.

Ve izah etti:
- Yağmurlu, şimşekli havalarda, oksijen gazı, azotla birleşerek, havada nitrat tuzları hasıl olup, yağmurla toprağa iniyor. Bunlar, nebatatı besliyor. Nebatlar da, hayvanlara, hayvanlar da insanlara gıda oluyor.

Åžöyle devam etti:
- Görülüyor ki, rızkımız semada hasıl olmakta, göklerden yaÄŸmaktadır. Havadaki karbon dioksit gazının da bir çok faydaları vardır.

Sordular:
- Nasıl mesela?
- Åžöyle ki, bu gaz, dimağımızdaki kalb ve teneffüs merkezlerini tenbih edip çalıştırıyor. Havadaki karbon dioksit miktarı azalırsa, kalbimiz durur ve nefes alamayız.

- Bu miktar artarsa efendim?
- Artarsa boÄŸuluruz. Karbon dioksit miktarının hiç deÄŸiÅŸmemesi lazımdır. Bunun için de, denizleri yarattı.

Ve daha açıkladı:
- Havadaki karbon dioksit miktarı artınca, denizlerde dibe çökerek çamur tabakası hasıl oluyor. Havada azalınca, çamurdan ayrılıp suya ve sudan havaya geçiyor.

Åžöyle devam etti:
- Bütün canlılar havasız yaÅŸayamaz. Bunun için, havayı, her yerde, her canlıya çalışmadan, parasız veriyor ve ciÄŸere kadar gönderiyor. Susuz da yaÅŸayamayız. Suyu da her yerde yarattı. Fakat susuzluÄŸa daha fazla tahammül edildiÄŸi için, bunu arayıp bulacak, taşıyacak ÅŸekilde yarattı.