Evliyanın büyüklerinden olan Muinüddin-i ÇeÅŸti “rahmetullahi aleyh”, yedi günde bir lokma kuru ekmeÄŸi, suya batırıp katıksız yer ve ÅŸükrederdi.

Hırkası eskiseydi, kendisi yamar, sonra yine eskiyince yama üstüne, tekrar yama yapardı.

Bir seyahatte Beytullah'a uÄŸradı bir gün.
Kâbe’yi tavaf edip, dua etti Allah'a.

Oradan, Medine'ye geldi ve Ravda-yı ÅŸerifte Resul-i müctebayı “aleyhisselam” baÅŸ gözüyle gördü.

Åžöyle ki;
Mescid-i Nebi'ye girer girmez, Ravda’dan;
- Yâ Muinüddin, gel! diye bir ses iÅŸitti.

Bu ses, bizzat Resulullahın “aleyhisselam” mübarek kabrinden geliyor ve;
- Bana, Muinüddin'i çağırınız! diyordu.

Türbedar, cemaatin arasında dolaÅŸarak;
- Muinüddin! Muinüddin! diye seslenmeye baÅŸladı.

Birkaç yerden;
- Buyur! buyur! diyenler olunca, şaşırdı.

Ravda’ya geri geldi ve;
- Hangisi gelsin? diye sordu.

Ve edeble cevap beklerken;
- ÇeÅŸti olanı gelsin! buyurdu Efendimiz “aleyhisselam”.

O zaman cemaate hitaben;
- Efendimiz “aleyhisselam”, Muinüddin ÇeÅŸti'yi çağırıyor! diye seslendi.

Büyük Veli, edeble Ravda’ya yaklaÅŸtı.
Ve baÅŸ gözüyle gördü Efendimizi “aleyhisselam”.

Öyleyse ölüme hazırlan!

Bu zat, nasihat isteyen bir gence;
- Evladım, Azrail “aleyhisselam” ruhunu almaya gelirse, kov gitsin! buyurdu.

Delikanlı şaşırdı:
- Nasıl olur efendim? Melek hiç kovulur mu?
- Öyleyse ÅŸimdiden ölüme hazırlan!

Sonra buyurdu ki:
- Mezarda, Münker-Nekir melekleri gelince, kov onları da. Seni suale çekmesinler.

- Onları da kovamam efendim.
- Öyleyse kabir suallerine cevap hazırla.