Muhammed Baki Billah “rahmetullahi aleyh”, Evliyanın büyüklerindendir.
İmam-ı Rabbani hazretlerinin “rahmetullahi aleyh” hocası idi.

Delhi’de, kırk yaşında vefat etti.
Henüz çocuk iken ilerde büyük zat olacağı belliydi hallerinden.

Şöyle ki;
Evinin köşesine çekilir, başını önüne eğer, uzun süre tefekkür ederdi.
Zahiri ilimleri bitirince, bir tasavvuf rehberi aradı hararetle.

Buraya gel!

Nihayet Muhammed İmkenegi adındaki bir Evliya zat, rüyasına girip;
- Buraya gel, buyurdu kendisine.

Ertesi gün koştu o kapıya.
Yanında üç gün kalıp, Delhi’ye döndü yine.
Ama icazetli olarak.

Hocasından aldığı nurları, sadık ve halis talebelerinin kalblerine akıttı.
Duyanlar, akın akın sohbetine gelir, feyz ve bereketine kavuşurlardı bu zatın.

İki üç sene gibi kısa müddet içinde, yanında pek çok âlim ve Evliya yetişti ki, İmam-ı Rabbani hazretleri bunlardan biriydi mesela.

Ve bin senede bir gelen Velilerin “rahmetullahi aleyhim” incisiydi.
O kemale gelince, Baki Billah hazretleri “rahmetullahi aleyh” bütün talebesini ona havale etti.

Kendi de edeble gelir, istifade ederdi sohbetinden.

Bu zamanın kutbu

Bir talebesi şöyle anlatıyor:

Hocam Baki Billah hazretlerini henüz görmeden kendisini rüyada görmüştüm.

Çıplak bir at üzerinde gidiyor ve bir ses;
- “Bu zamanın kutbu, bu zattır”, diyordu.

Sabahleyin uyanıp, doğruca kendisine gidip;
- Beni de talebeliğe alın, diye yalvardım.

Cevaben;
- Benim bu şeylerle ilgim yok, aradığınız başkası olsa gerek, buyurdu.

Meyus halde ağlamaya başladım.
Zira gidecek başka kapım yoktu.

Beni böyle görünce acıdı.
İhlasımı anlayıp, huzuruna çağırdı.

Çok ilgi ve iltifat gösterdi.
Ve yüksek mertebelere çıkardı beni.