Maruf-i Kerhi hazretleri “rahmetullahi aleyh”, Ä°ranlı hıristiyan bir anne babadan dünyaya geldi.
Henüz küçük iken, babası bir rahibe teslim etti bu oÄŸlunu.
Rahip, çocuÄŸa yakınlık gösterip;
- Bizim üç tanrımız var,dedi.
Ama o, bu hurafeye karşı çıkarak;
- Hayır, Allah birdir dedi hemen.
Bu yüzden rahip onu dövüyordu hep.
O da üzülüyor ve “Böyle mektep olur mu?” diyordu içinden.
Rahip ile mektepten nefret etmişti artık.
Ve bir gün evden çıkıp, dönmedi bir daha.
Terk etmiÅŸti BaÄŸdat’ı.
Kim Rabbini isterse…
Hazret-i Maruf ÅŸöyle anlatıyor:
Rahibe olan nefretimden, evimi ve mektebi terk edip çıktım BaÄŸdat’tan.
Bitkin bir halde Kûfe'ye vasıl oldum.
Ä°lk rastladığım camiye girip oturdum bir köÅŸede.
Nur yüzlü bir zat vaaz ediyor, herkes can kulağıyla onu dinliyordu.
Kulak verdim:
- Kim Allahü teâlâya kavuÅŸmak isterse, Allahü teâlâ da o kuluna kavuÅŸmayı ister, dedi.
Çok lezzet almıştım bu sözünden.
Hoca, vaazına ara verip;
- Bugün BaÄŸdat'tan gelen genç nerede? diye sordu cemaate.
Kalkıp, edeble vardım huzuruna.
Ey Rabbini arayan!
Başımı okşayarak;
- Merhaba ey Rabbini arayan! buyurdu.
Rahibi hatırlayıp, ağlamaya başladım.
Çünkü her gün dövüyordu beni.
Ä°slam’ın sevgisiyle dolup taÅŸtı kalbim.
Kelime-i ÅŸehadeti getirip, Müslüman oldum.
Bana sevgiyle bakıp;
- Ey oÄŸlum, ÅŸu anda senin duan makbuldür. Dua et, o rahiple annen ve baban da iman etsinler, buyurdu.
Huzurunda dua ettim onlara.
Ve BaÄŸdat'a döndüÄŸümde sevince gark oldum.
Zira rahip de, annem ve babam da Müslüman olmuÅŸlardı.
|
