Beka bin Batu hazretleri “rahmetullahi aleyh”, bir sohbetinde;
- KardeÅŸlerim, iyi biliniz ki, Allahü teâlâ bizi ahiret için yarattı, buyurdu. Böyle iken bir mümin ahireti bırakıp dünyaya sarılırsa akıbeti ne olur?

Åžöyle devam etti:
- Ey dünyanın peÅŸinde koÅŸanlar! Siz ona koÅŸsanız da, o sizden kaçar. Dünya çok vefasızdır, bir üzüntü, bir sevinç. Böyle bir yalancıya, insan aldanır mı hiç?

Ve ekledi:
- Bak, ömrün azalıyor, ölüme gidiyorsun. Hazırlığın bile yok, niçin düÅŸünmüyorsun?

Derin bir nefes aldı:
- KardeÅŸlerim, ÅŸuna çok ÅŸaÅŸarım ki, bazı insanlar vardır, ahiretin ebedi olduÄŸunu bilir, ama bildikleri gibi yaÅŸamazlar. Uyur gezer misali yaÅŸarlar bu dünyada.

Sevginin alameti

Bir gün de;
- Sevginin alameti nedir efendim? diye sordular bu zata.
- Ä°taat etmektir, buyurdu.

- Ä°taat yoksa efendim?
- O zaman sevgi de yoktur.

- Peki sevginin derecesi ne ile ölçülür hocam?
- Ä°taatteki sürat ile.

Zerre kadar imanı olan

Bir gün de sevdiklerine;
- Allahü teâlâ, bu dünyada müminlere de acır, kâfirlere de, buyurdu. Dünya nimetlerini hepsine serper.

Sordular:
- Ya ahirette efendim?
- Ahirette yalnız müminlere acıyacaktır.

- Günahkâr müminler ne olacak hocam?
- Kalbinde zerre kadar imanı olan kimse Cehenneme girse de orada sonsuz kalmayacak.

- Ya kâfirler efendim?
- Onlar, Cehennemden hiç çıkarılmazlar.