Abdurrahim Ä°stahri hazretleri, bir ramazanda Abadan'a gitmiÅŸti. Onu gören herkes, iftar için yemek getirdiler kendisine.
Ancak sabah olunca, yemeklerin hiçbirine el sürmediÄŸini gördüler.

Bu hali görünce;
- Bu zat bir Allah adamı, dediler birbirlerine.

O bunu hissedince, terk etti Abadan'ı.
Ve Sehl-i Tüsteri hazretlerinin memleketine gidip, kavuÅŸtu bu büyük Veli'nin sohbetine.

Sehl-i Tüsteri hazretleri ona;
- Nasıl yemek istiyorsan hazırlasınlar, buyurdu.

Cevaben;
- Öyleyse ekÅŸili olsun, dedi.

Ä°stediÄŸi gibi piÅŸirip arzettiler.
Ä°ftarı beklerken, kapı önünde bir ihtiyar kimse gördü.
Bir lokma bile yemeden, çömleÄŸi verdi o ihtiyara.

Sadece su ile iftar yaptı o gün.
Yarınki oruç için de niyet etti tekrar.
Üç gün üstü üste böyle oldu.
Üçünde de getirilen yemeÄŸi ikram etti baÅŸkalarına.

DÄ°N KÄ°MDEN ÖÄžRENÄ°LÄ°R?

Bu zat, bir gün sohbetinde;
- Dinimizden bir kelime öÄŸrenip öÄŸretmek, bin nafile hac'dan daha sevaptır, buyurdu.

Sordular:
- Dinimizi nereden öÄŸrenmeliyiz efendim?
- Ehl-i sünnet âlimlerinden.

- Bu âlimlerin özelliÄŸi nedir hocam?
- Onlar sadece nakleder, kendi kafalarından birÅŸey söylemezler.

- Kafasından söyleyen âlimler de var mı ki hocam?
- Elbette. Onlar, din âlimi deÄŸil, din hırsızları'dır. Dinini, Ehl-i sünnet âlimlerinden veya onların kitaplarından öÄŸrenenler kurtulacaktır ahirette.