Amir bin Abdullah hazretleri bir gün sevdiklerine;
- Âhiret'i görsem de îmânımda ve ibâdetimde bir artma olmaz, buyururdu.

Pek çok geceleri uyumaz, ölüm ve âhireti düÅŸünürdü sadece.

Hiç uyumayıp hep aÄŸladığını görünce;
- Niçin uyumuyorsunuz? diye sordular.

Cevaben;
- Cehennemin harareti uykumu kaçırıyor. Cehennem, yakmak için insan beklerken rahat uyuyanlara ÅŸaşıyorum, buyurdu.

Bir cenaze görseydi, kendinden geçer, âhiret hallerini düÅŸünürdü.

Åžöyle ki;

Ölüm meleÄŸi rûhumu güç mü alır, kolay mı? Kabre girdiÄŸimde mezarım vücudumu sıkıp da kemiklerimi birbirine geçirir mi? Sual meleklerine nasıl cevap veririm? Amel defterim sağımdan mı verilir, yoksa solumdan mı? Hep bunları düÅŸünüp, kendinden geçerdi.
AÄŸlayıp yaÅŸ akardı gözlerinden.

ÂHÄ°RETTE EN ZOR ÅžEY

Bir gün bazı sevdiklerine;
- Âhirette en zor ÅŸey nedir, biliyor musunuz? diye sordu.

- Bilmiyoruz, nedir efendim? dediler.
- En zor şey, kul hakkıdır, buyurdu.

Sordular:
- Neden zordur efendim?
- Çünkü Allahü teâlâ kendisiyle ilgili günahları affedebilir, ama kul hakkını affetmez.

- Peki ne yapalım hocam?
- Åžimdiden helâllaşın. Alacaklı olsanız da "Âhirette alırım" demeyin. Helâl edin gitsin. Âhirete bir ÅŸey kalmasın.

- Neden efendim?
- Çünkü hiç belli olmaz. Belki de o haklı, siz haksızsınız. HerÅŸeyin doÄŸrusu o gün meydana çıkacak ve o gün, kendini "alacaklı" zanneden nice kimseler, "borçlu" çıkıp hüsrana uÄŸrayacaktır.