Süfyan-ı Sevri "rahime-hullahü teâlâ", tebe-i tâbiînden bir mübarek zattır.
Hiç abdestsiz gezmez, ölümden söz olunca, korkusundan takatsiz kalırdı.

Annesi, buna hamileyken komşunun turşusunun tadına bakmıştı biraz.
Ama onu aÄŸzına alır almaz, hazret-i Süfyan, karnında ona aÄŸrı vererek îkaz etti hemen.

O anda aklı başına geldi.
Zira izinsiz bakmıştı turşunun tadına.

KomÅŸusuna seslenip;
- Hakkını helâl et! dedi.

Kadın şaşırdı:
- Ne oldu ki?
- TurÅŸunun tadına baktım da…

- Olsun, ne var bunda:
- Hayır sen helâl et yine de.

Komşu kadın;
- Peki peki, helâl olsun, deyince rahatladı.

SIRTI KAMBUR OLMUÅžTU

Hazret-i Süfyan, henüz gençliÄŸinde sırtı kambur olmuÅŸtu.

Dostları merak edip;
- Bu genç yaÅŸta niçin kambur oldunuz efendim? dediler.

Buyurdu ki:
- Üç hocadan ders aldım. Üçü de, derin âlim idi. Ama son nefeslerinde îmânsız gitti üçü de. Onları böyle görünce, korkumdan omurga kemiÄŸim eÄŸildi.

GÜLERYÜZLÜ OLUN!

Bir gün de sohbetinde;
- Güleryüzlü olun! Müslüman, güler yüzlü ve neÅŸ'eli olur, buyurdu.

Sordular:
- Müslüman neden neÅŸ'eli olur efendim?
- Neden olmasın ki? Allahü teâlâ ona "Îmân nîmeti"ni vermiÅŸtir. Allahü teâlâ bir kuluna Îmân vermiÅŸse, ona herÅŸeyi vermiÅŸ demektir. VermemiÅŸse, hiç birÅŸey vermemiÅŸtir.