Cüneyd-i BaÄŸdâdî "kuddise sirruh", Evliyâ-yı kirâmın büyüklerindendir.
Dayısı ve hocası Sırri-yi Sekati hazretlerinin derslerinde yetişip, zamanının kutbu oldu.

Yedi yaşında iken, bir gün mektepten gelip babasını aÄŸlarken görünce sordu:
- Babacığım, niçin aÄŸlıyorsun?
- OÄŸlum, dayın Sırri'e biraz zekât yolladım, almamış. Zaten bir kaç gümüÅŸtü gönderdiÄŸim.

- Buna mı ağıyorsun?
- Evet yavrum. Ağır geldi bu bana. Åžöyle ki, bir ömrümü, Allah adamlarının, hem de ihtiyacı varken kabul etmediÄŸi ÅŸu birkaç gümüÅŸ için tükettiÄŸime aÄŸlıyorum.

Cüneyd;
- Üzülme babacığım, dedi. Ben bu iÅŸi hallederim.

- Nasıl halledeceksin oğlum?
- Kolay babacığım, dedi.

Ve o gümüÅŸlerle gidip dayısının kapısını çaldı.

Dayısı sordu içerden:
- Kimsiniz?
- Ben Cüneydim dayıcığım. Åžu gümüÅŸleri lütfen al.

Dayısı kapıyı açmadan;
- Hayır almam, dedi.
- Dayıcığım, adalet edip babama emreden ve ihsan edip seni serbest bırakan Allah için al, dedi.

Sordu içerden:
- Babana ne emretti, bana ne ihsan eyledi?
- Babama, çok mal ve para verip, zekât vermesini emretmekle adalet eyledi.
Seni de fakir yapıp, zekâtı alıp almamakta serbest bırakarak ihsan eyledi.

Yedi yaşındaki Cüneyd'in bu cevap çok hoÅŸuna gitti dayısının.
Hemen kapıyı açıp;
- Ey yeÄŸenim, gümüÅŸlerden önce seni kabul ettim, dedi ve içeri aldı onu.

GümüÅŸleri kabul etti.
Gözlerinden öptü.
Ve çok duâlar etti kendisine.