Bir gün Cüneyd-i BaÄŸdâdî hazretlerine bazı sevdikleri;
- Efendim, bize ihlâs hakkında bir misal verir misiniz? dediler.

Şunu anlattı onlara:

Mekke'de bulunurken tıraÅŸ olmak üzere bir berbere gittim ve;
- Allah için ÅŸu saçımı düzeltir misin, dedim.

O esnada birini tıraş ediyordu ki, o da mevki makam sahibi biriymiş meğer.

Ben böyle söyleyince, o kimseye;
- Efendi, bir zahmet siz kalkın! dedi.

O kalkınca beni oturttu yerine.
Adamın tıraşı yarım kalmış,
canı da sıkılmıştı.

Onu yatıştırmak için;
- Kusura bakma beyim. Allah için bir ÅŸey istendiÄŸinde o iÅŸi yapmak için acele edilir, dedi.

Ben kalbimden; "Elime para geçerse, getirip bu berbere hediye edeceÄŸim" diye düÅŸündüm.
Ertesi gün, bir kese altın geldi bir yerden.
Götürüp, berbere verdim.

Ancak kabul etmedi ve;
- KardeÅŸim! Ben sana o iyiliÄŸi Allah için yapmıştım. Karşılığını Rabbim kat kat verir, dedi.

EN ZOR ÅžEY NEDÄ°R?

Bir gün de cemaatine:
- Dünyada en zor ÅŸey nedir, biliyor musunuz? diye sordu.
- Bilmiyoruz efendim, dediler.

Buyurdu ki:
- En zor ÅŸey "Peki" demektir.

- Neye peki demek efendim?
- Tabii ki hak söze. Çünkü nefis, "Peki" demek istemez. Ebû Cehil, Resûlullah Efendimize bir defa "Peki" deseydi, Hazret-i Ömer "radıyallahü teâlâ anh" gibi kıymetli olurdu. Hazret-i Ömer de, eÄŸer "Peki" demeseydi, Ebû Cehil'den daha tehlikeli olurdu.