Büyük velîlerinden olan Atâ Süleymî hazretlerinin bir sevdiÄŸi anlatır: Bir sabah Atâ hazretlerinin yanına varmıştık. AkÅŸam güneÅŸ batıncaya kadar devamlı surette; "KeÅŸke annem beni doÄŸurmasaydı" sözünü tekrarlayıp durdu.

FERYÂT ETTÄ°

Bir tanıdığı anlatır: Atâ Süleymî bir gün bana; "Ey BeÅŸîr! Ölüm peÅŸimde, kabir önümde, gideceÄŸim yer mahÅŸer, geçeceÄŸim yol Cehennem üzerindeki sırât köprüsüdür. Bilemiyorum ki, Rabbim bana ne muâmele yapar?" dedi.
Ve bir "âh!" dedi.
Sonra feryâd etti.
Ve düÅŸüp bayıldı.
Uzun zaman öyle kaldı. Ayılınca baktım ki benzi solmuÅŸ çok zayıf düÅŸmüÅŸtü. Bize; "Åžu keçeyi kaldırın" dedi. Kaldırıp baktık ki altında "bir dirhem" para var.
Onunla sevik aldık.
Bir çorba yaptık.
Ve ona içirmek istedik. O çorbayı aÄŸzına aldı. Fakat bir türlü yutamadı, boÄŸazına takılıp kaldı. Ölecek diye çok korktuk. Heyecanlandık.
Ve kendisine;
"Ey Atâ! Olur mu böyle, bunu senin için aldık, hazırladık, o kadar uÄŸraÅŸtık, içsene!" dedim. Bana dönüp; "Ey BeÅŸîr! Onu aÄŸzıma alıp da sıcaklığını hissedince aklım gitti.
"Niçin?" dedim.
O cevap verip;
Çünki o anda Müzzemmil sûresinin; "Âhirette kâfirler için korkunç bir ateÅŸ, boÄŸazlarına takılıp kalan iÄŸrenç yiyecekler vardır" meâlindeki âyet-i kerîmeyi hatırladım" dedi.

BANA ACI

Zaman zaman; "Allah'ım! Dünyâdaki garipliÄŸime acı. Ölüm ânında bana merhamet eyle. Senin huzûruna çıktığımda rahmetinle muâmele et" diye duâ ederdi.