Hindistan'ın büyük velîlerinden Bedî'uddîn Sehârenpûrî "rahmetullahi aleyh" Ä°mâm-ı Rabbânî hazretlerine talebe olmadan önce zaman zaman hazret-i Ä°mâm'ın sohbetlerini dinlemeye giderdi.
Ama bir gün...
Bir kız gördü.
Ve âşık oldu. O günden îtibâren namazı bırakıp günahlara daldı. Hazret-i Ä°mâm, ona; "Bedî'uddîn, niçin namaz kılmıyorsun ve neden günahlardan sakınmıyorsun?" buyurdu.
Ä°mâmı severdi.
Ama cevâben;
"Ben böyle nasîhatleri çok dinledim. Bana böyle nasîhatler tesir etmiyor" diye arzetti. Ä°mâm- Rabbânî hazretleri; "Yarın gel, birÅŸeyler yaparız" buyurdu.
Ertesi gün oldu.
Yola çıkıyordu. Ama çıkamadı. Zîra tam tam çıkmak üzereyken sevdiÄŸi kız onlara misâfir geldi. Onunla konuÅŸmaya dalıp, hazret-i Ä°mâm'a gidemedi. Ä°ki-üç gün sonra gidebildi ancak.
Huzura vardı.
Hazreti Ä°mâm;
"VerdiÄŸin sözü tutmadın. Ama mâdem geldin, yine iyi ettin. Git abdestini yenile, iki rekat namaz kıl ve yanıma gel" buyurdu. Bedî'üddîn "Peki efendim" dedi.
Abdest aldı.
Namaz kıldı.
Ve tekrar hazret-i Ä°mâmın huzuruna geldi. Hazret-i Ä°mâm Onu husûsî odasına götürüp teveccüh buyurunca, kendinden geçip yere yıkıldı. O hâlde onu kaldırıp eve götürdüler.
Bir gün geçti.
Bir de gece.
Kendine geldiÄŸinde, kalbini yokladı. O kıza tutkunluktan iz bile kalmadığını gördü. Kalbini her türlü kötülükten temizlenmiÅŸ buldu ve sohbetlere muntazam devâm ederek hocasının yüksek teveccühlerinin bereketiyle çok yüksek derecelere kavuÅŸtu.