Hak teâlâ, hazret-i Âdeme, her eÅŸyânın adını, her san'atı ve bütün ilimleri ve kıyamete kadar gelecek evlâdının lisânlarını öÄŸretti.
Sonra meleklere;
"Ey melekler, sâdıksanız eÅŸyânın adlarını bana haber verin" buyurdu.
Onlar aczledini
itiraf ettiler ve;
"Yâ Rabbî, sen bize ne öÄŸrettinse biz ancak onu biliriz" dediler.
Hak teâlâ o vakit
hazret-i Âdeme;
"Yâ Âdem! EÅŸyânın adlarını meleklere öÄŸret!" buyurdu.
O da emri ifa etti.
Melekler ilmine hayran oldular.
Vaktâ ki kırk yaşına geldi.
Hak teâlâ meleklere emretti.
O'nu, Cennete ilettiler.
Kendisine bir taht yaptılar.
Cennet libâsı giydirdiler.
Başını, ne tarafa döndürüp baksa, Nûr-u Muhammedî, güneÅŸ gibi alnında parlardı.
Hak teâlâ
meleklere;
"Onun tahtını omuzlarınıza alın. Cennetin her yerini gezdirin ve Arş'ın yanında indirin!" diye emretti.
Emri ifa ettiler.
Alnında parıldayan Nûrun, Habîbullaha âit olduÄŸunu bilirlerdi.
Onun için sık sık
salevât getirirlerdi,
Âdem Nebî Cennete girdi.
Nebîler adedince kürsî gördü.
Hangisinde otursa, o peygamberin nûru, alnında parlardı. Habîbullah'ın kürsîsine oturduÄŸunda, onun nûrundan öbür nûrlar kayboldu.