(Dünden devam)
Hazret-i Alî'nin Ebû Tâlib'in dokunmasına ma'nî olması, kendisine önce Resûlullah dokunsun diye idi. Annesinin emzirmesine mâni olması da, önce Resûlulahın mubârek ağız suyundan emmek istemesiydi.
Resûl-i Ekrem
"aleyhisselâm"
hazret-i Alî'nin yıkanmasına bizzat meÅŸgûl oldular. SaÄŸ tarafını yıkayınca, Alî sol tarafa kendisi dönerdi.
Server-i âlem
"aleyhisselâm"
bu hâli görünce, aÄŸlamaÄŸa baÅŸladı. Fâtıma hâtun; "Ey oÄŸul, aÄŸlamanızın sebebi nedir?" diye sordu.
Resûl-i Ekrem
"aleyhisselâm"
"Yâ Fâtıma! Ben ÅŸimdi bunu yıkarım. Ben vefât edince de o beni yıkar. O zemân ben de saÄŸ yanımdan sol yanıma kendim dönerim" buyurdu.
Resûl-i Kibriyâ
"aleyhisselâm"
Hazret-i Alî'nin terbiyesinde kol-kanat gerdi. BeÅŸ yaşına girdikde, Hîcâz'da az yaÄŸmur sebebi ile kıtlık oldu.
Gıdâ yokluÄŸundan
halk darlığa düÅŸdü.
Ebû Tâlib'in çoluk-çocuÄŸu çok idi. Bir gün hazret-i Resûl-i ekrem "aleyhisselâm" hazret-i Abbâs'a geldi.
Kapıyı çaldı.
Ve içeri girip;
"Ey amcam! Sen zenginsin! Ebû Tâlib amcam, fakîr ve çocukları çokdur. Kıtlık geçinceye kadar herbirimiz Onun çocuklarından birini yanımıza alıp, Ona ma'îÅŸette yardım edelim" buyurdu. (devamı yarın)