Zindan Baba rahmetullahi aleyh, Lüleburgaz'da yetişen Velîlerindendir.
Derdi olan ona gider, onda bulurdu dermanını.

Bir gün, bir talebesi;
- Hocam, en büyük nîmet nedir? diye sordu.

Cevaben;
- Doğru bir îman'dır, buyurdu.

- Ondan büyük nîmet yok mu hocam?
- Hayır. Her nîmet bunun içindedir zâten. Allah, bir kuluna îman verdiyse, ona her şeyi vermiş demektir. Vermediyse de, hiç bir şey vermemiş demektir.

- Anladım hocam.

ÇOCUĞUMUZ KONUŞAMIYOR

Bu zat, bir gün evinin önünde oturuyordu ki, bir kişi, hanımı ve bir çocuğuyla birlikte geldi bu zâtın yanına.

- Selâmün aleyküm baba.
- Aleyküm selâm.

Yanlarındaki çocuğu göstererek;
- Hocam, bu çocuğumuz dilsizdir. Bir duanızı almaya geldik, dedi.

Mübarek zat, şefkatle baktı çocuğa.
- Mâşallaah! Çok da sevimli bir çocuk.
- Evet ama konuşamıyor efendim.

- Hiç mi konuşmuyor?
- Mâlesef. Bu güne kadar bir kelime bile konuşmadı.

Büyük Veli, çocuğun başını şefkatle okşayıp sordu:
- Senin adın ne bakayım?
- Ahmet.

- Kaç yaşındasın?
- On yaşındayım.

Anne baba, hayretle birbirlerine bakıştılar.
Şoka girmişlerdi sevinçten.
Evet, çocuk konuşuyordu.

Büyük Velî döndü onlara:
- Niçin çocuğa iftirâ ediyorsunuz?

- Estağfirullah hocam.
- Az önce konuşmuyor demediniz mi? Ne güzel konuşuyor işte.

Evet, çocuğun dili çözülmüştü.
Anne baba, sevinç gözyaşlarıyla döndüler evlerine.
Allaha şükrederek.