Bir yaz günü, Ankara-Çamlıdere beldesinde kadınlar tarlada çalışmakta, Ali Semerkandi hazretleri ise sığır otlatmaktadır kırlarda.

Ancak namaz vakti geçmek üzeredir.
Büyük Velî abdest almak ister.
Ama su yoktur.

Asasını yere vurur.
- Ey su! Çık yerden! buyurur.

O anda gövde kalınlığında bir su çıkar.
Süratle yayılmaya başlar.

Kadınlar telâşlanır.
- Bu su da nerden çıktı? Ekinler zarar görecek, derler.

Büyük Velî, suya bakarak;
- Ey su! Şöyle belli belirsiz ak! diye seslenir.

O anda suyun hızı kesilir.
Öyle ki, aktığı belli belirsizdir.

ÇEKİRGE ÂFETİ

Bursada bir "çekirge afeti" zuhur eder.
Hububata çok zarar verirler.
Uğraşır, netice alamazlar.

Ali Semerkandi hazretlerine gelir;
- Çare nedir? derler.

O, asasıyla çıkardığı "su"dan verir.
- Bundan serpin, kâfi, buyurur.

Hakikaten o sudan serperler.
Çekirgeler, orayı terkederler.

Padişah çok sevinir.
Büyük zatı Bursaya davet eder.
Kendi bizzat karşılar, iltifat eder.

Büyük Velî;
- Bana müsade, der, izin ister.

Padişah üzülür:
- Az daha kalsaydınız, der.

Lakin O;
- Mazur görün sultanım, buyurur.

Padişah;
- Bir emriniz varsa yapalım, der.

Buyurur ki:
- Çamlıdere insanı fakirdir sultanım. Onlara bir ihsanda bulunsanız.

- Hayhay efendim, ama nasıl?
- Mesela, askerlikten af, vergiden muaf olsalar.

- Emriniz olur efendim, der.
Ve bir ferman yazdırıp, arzeder.