Büyük Velilerden Ata bin Meysere hazretleri "rahmetullahi aleyh", her fırsatta kendi hocasından bahsediyor, her nimete onun sayesinde kavuştuğunu söylüyordu yakınlarına.

Bir gün;
- Efendim, hocanızdan çok bahsediyorsunuz, dediler.
- Evet öyle, buyurdu.

- Onu çok mu seviyorsunuz efendim?
- Nasıl sevmem. Ne biliyorsam hepsini Ondan öğrendim. Bu nimetin şükrünü yapmam mümkün değil. “Yüz sene” ömrüm olsa, bu ömrümün tamamını onun kapısında “hizmetçilik” yapsam, yine Onun hakkını ödeyemem.

Sordular yine:
- Peki ondan neler öğrendiniz ki, böyle çok seviyorsunuz efendim?

- Neler öğrenmedim ki. Ama bir şey var ki, o hepsine bedeldir. O da, “Hak” nedir? “Batıl” nedir? Bunu öğrendim.

Şaşırdılar:
- Bu, o kadar mühim mi ki efendim?
- Elbette. Dünyada en zor şey, hakkı batıldan ayırmaktır.


Duamız kabul olmuyor

Bir gün de bazı sevdikleri bu zata gelip;
- Efendim, Allahü teâlâ; “Dua edin, kabul edeyim” buyuruyor. Ama dua ediyoruz, kabul olmuyor. Acaba sebebi nedir? diye sordular.

Onlara;
- Duanızın kabul edilmediğini nereden biliyorsunuz? diye sordu.
- İstediklerimiz olmuyor da ondan, dediler.

- Bu, duanızın kabul edilmediğini göstermez, buyurdu. İhlasla yapılan her dua, mutlaka kabul olur. Ancak zamanı var. Hem sonra Allahü teâlâ sevdiği kullarının duasını bazen geciktirir.

Sordular.
- Hikmeti ne efendim?

- Çünkü onun, kendisine yalvarmasını sever de ondan. Sıkıntısını hemen gidermeyip, daha çok yalvarmasını ister. Karşılığında da ona çok sevap verir.

- Yani duaya devam edelim mi efendim?

- Elbette. Dua etmeye devam edin ve kabul olunduğundan da hiç şüphe etmeyin. Dünyada olmasa da ahirette verilir karşılığı.