Evliyayı kiramdan Seyyid Abdülhakim-i Arvasi “kuddise sirruh” hazretlerine, bir gün bazı gençler;
- Efendim, İslamiyet, dünya lezzetlerini, zevklerini yasaklıyor mu? diye sordular.

Cevabında;
- Hayır, buyurdu. Dinimiz dünya lezzetlerini yasaklamıyor. Bunların, hayvanlar gibi azgın şekilde ve zararlı kullanılmasını yasak ediyor.

Ve ekledi:
- Nefslerinin arzusuna tâbi olup, dünya lezzetlerini İslamiyet’e uygun kullanmayanlar, böylece sonsuz Cennet lezzetlerinden mahrum olanlar ne çok zavallıdır.

Şöyle devam etti:
- Bunlar, Allahü teâlânın her şeyi gördüğünü bilmiyorlar mı? Günahından kurtulmak için, dünya lezzetlerini İslamiyet’e uygun kullanmak lazım olduğunu işitmemişler mi?

Derin bir âh çekti:
- Sorgu, sual günü elbet gelecek, herkesin, dünyada yaptıkları önlerine serilecektir.

Şöyle bitirdi:
- Aklı olan, İslamiyet’e uyarak, hem dünyada rahat eder, hem de ahirette sonsuz Cenneti kazanır.

Niçin insanları aldatmıyorsun?

Bir gün de bazı sevdiklerine;
- Cahil din adamlarından din öğrenmeye kalkışan kimse, mâzallah dinden çıkar da haberi bile olmaz, buyurdu.

Ve şunu anlattı onlara:
Şeytanın rahat ve sevinçli oturduğunu, kimseyi aldatmakla uğraşmadığını gören bir mübarek zat;
- Niçin insanları aldatmıyorsun, boş oturuyorsun? diye sordu.

Şeytan, cevap olarak;
- Bu zamanın kötü din adamları, benim işimi çok güzel yapıyorlar, insanları aldatmak için bana iş bırakmıyorlar, dedi.