Seyyid Emir Külal “rahmetullahi aleyh”, gençlik senelerinde güreşirdi.
Güreş minderlerinde geçerdi bazı vakitleri.

Bir gün yine çıkmıştı er meydanına.
Güreşirken, tanıdı Onu seyredenlerden biri.
Ve beğenmedi bu işi.

Kendi kendine;
“Bu seyyid delikanlı güreşle uğraşıyor. Halbuki faydalı bir işle uğraşsa daha iyi olurdu” diye geçirdi kalbinden.

Böyle düşünürken uyukladı o ara.
Rüyasında, çirkef dolu bir çukura batmış gördü kendisini.
Tam boğulacaktı ki, Emir Külal yetişip, çıkardı onu o pisliğin içinden.

Ve uyandı.
Gördü ki güreş bitmiş.

Emir Külal, doğruca bu kimsenin yanına geldi.
Kulağına eğilip;
- Güreşiyorum ama güreşmekte maksadım, senin gibilerini çirkef çukurlarından kurtarmaktır, diye fısıldadı.

O, hatasını anlamıştı zaten.
- Özür dilerim, dedi.