Bir gün Ahmed Kuddusi teşrif edip Konya'ya,
Ziyarete gelmişti, hazret-i Mevlana’ya.

Velakin o türbeye vasıl olduğu zaman,
Türbedar, kapıları kilitliyordu o an.

Açmasını ne kadar rica etti ise de,
Türbedar inat edip, açmamıştı yine de.

Lakin Ahmed Kuddusi, etmedi fazla ısrar.
O anda, düşünmeden, şunları etti ikrar:

(Sensin veliler şahı ya hazret-i Mevlana!
Sen, gönüller sultanı, ya hazret-i Mevlana!

Bir garip avareyim, günahkâr bi-çareyim.
Asi, yüzü kareyim, ya hazret-i Mevlana!

Senin, büyüktür şanın, mahbubusun Allah'ın.
Dar-ül eman dergahın, ya hazret-i Mevlana!

Sen, şol ulu sultansın ve server-i merdansın.
Hem maden-i irfansın, ya hazret-i Mevlana!

Ta çocukken ey sultan, eflaki ettin seyran.
Melekler oldu hayran, ya hazret-i Mevlana!

Ariflerin sultanı, dertlilerin dermanı,
Kuddusi'nin cananı, ya hazret-i Mevlana!

Muhtacınam in'am et, ihsanını tamam et.
Misafirim, kabul et, ya hazret-i Mevlana!)

Son beyti söyleyince Kuddusi hazretleri,
Türbedarın, hayretten açık kaldı gözleri.

Zira kapı açıldı hem de kendiliğinden.
Ve hazret-i Kuddusi, içeri girdi hemen.

Ziyareti yaparak Kuddusi hazretleri,
Hiçbir şeyden habersiz, Niğde'ye döndü geri.

Zira o, kendisinden geçmiş idi o ara.
Bunun için hiçbir şey demedi türbedara.

Ertesi gün, bu işi işiten mevleviler,
Bunun kim olduğunu hemen tahmin ettiler.

Dediler: (Olsa olsa, bu, Bor'lu Kuddusi'dir.
Zira bu güzel haller, ancak onun işidir.)

Bu zat, bir sohbetinde buyurdu ki: (Bir kimse,
Allahü teâlâya, ibadet eder ise,

Dünyada, işlerini kolay ve asan eder.
Kabirde ona acır, ahirette affeder.

İbadeti ihlasla yaptıktan sonra insan,
Her ne gelse iyidir, bilmeli nimet, ihsan.

İhlas elden giderse, o zaman çok zor olur.
Zira ihlas olmazsa, bulunmaz rahat, huzur.

Hak teâlâ, kulları yarattı tek şey için.
Ki, ibadet etsinler kendisine ins ve cin.

Kullar, Ona ihlasla ederlerse ibadet,
İhsan eder onlara, ebediyen bir Cennet.

Kendisi buyurur ki: (Söz veriyorum size.
İbadet ederseniz, Cennet var hepinize.)

Yine buyuruyor ki Kur'anda Hak teâlâ:
(Allah, verdiği sözden, vaadinden dönmez asla.)