Ahmet Mekki Efendi, ilim ehli, büyük zat.
Verirdi insanlara hep öğüt ve nasihat.

O bir gün buyurdu ki: (Şu anda, herbiriniz,
Bir koyun sürüsünün çobanı gibisiniz.

Nasıl ki mesul ise çoban, koyunlarından,
Mesuldür her kişi de, aile efradından.

Kim Allah'a ibadet ediyorsa ihlasla,
Üzüntü ve yeise kapılmasın o asla.

Çünkü cenâb-ı Allah, Kur’an-ı keriminde,
Hem de sure-i Kehf'in sonuncu âyetinde,

Buyurdu ki: (İhlasla, kim ederse ibadet,
Cennete koyacağım ben onu ilel ebed.)

İş, ihlasla Allah'a ibadet eylemektir.
Yoksa, Allah korusun, netice felakettir.)

Bir gün de buyurdu ki: (Nasıl ki su ve ceryan,
Kablo ve boru ile, nakledilirse şu an,

Nurlar da, kalbden kalbe, bir yolla nakledilir.
Bu yol, o büyüklere muhabbet ve sevgidir.

Evliyanın kalbleri, kaynaktır feyizlere.
Nur, onların kalbinden saçılırlar her yere.

Bu nuru almak için, iki mühim şart vardır.
Bunlardan biri (sevmek), biri de (inanmak)tır.

Kim bu büyük zatları ne kadar sever ise,
O miktarda kavuşur, bu nur ile feyize.

Bu nurun gelmesine, en mühim mani, engel,
Kulun kendi nefsidir her şeyden daha evvel.

Bir memleketin tadı, evliyalar iledir.
Onlar, o beldelerin manevi lideridir.

Bir mümin, Allah için tevazu etse eğer,
Hak teâlâ, o kulu yükseltir, aziz eder.

Kalbinde zerre kadar kibir olan bir insan,
Hiç Cennete giremez, kurtulmadıkça bundan.

Kibir ve gururlanmak, şeytanın sıfatıdır.
Mütevazı olmaksa, meleklerin vasfıdır.

Peygamber efendimiz, mütevazı idiler.
Mütevazı olanı, Allah da, kul da sever.)

Bir gün de buyurdu ki: (İman, büyük nimettir.
Elden giderse diye, tir tir titremelidir.

Bir Müslüman, imansız ölmekten korkmaz ise,
Son nefeste, imansız ölebilir o kimse.

İyilerle beraber bulunmak, büyük nimet.
Zira böyle yerlere, iner rahmet, bereket.

Dine hizmet etmekte, sıkıntı, çile vardır.
Sabredenler, çok büyük sevap ve ecir alır.

Allah adamlarının hayatını okumak,
Dünya muhabbetini, çıkarır kalbden mutlak.

Kalbden, dünya sevgisi çıkar çıkmaz tamamen,
Yerine, Rabbimizin sevgisi dolar hemen.

Kim, o büyük zatların, okursa hayatını,
Arttırır Hak teâlâ onların ihlasını.)