Ahmet Mekki Efendi, âlim ve veli bir zat.
Verirdi insanlara hep öğüt ve nasihat.

Nasihat istemişti bir kimse bu veliden.
Buyurdu: (Emin olma küfür tehlikesinden.

Nasıl bir kelimeyle girilirse imana,
Bir sözle de, bu iman gidebilir yabana.

İtikat bilgileri, herkese zaruridir.
Öğrenmek, her müminin asli vazifesidir.

Her kim, çocuklarına iman bilgilerini,
Vermezse, yapmamıştır insanlık görevini.)

Bir gün de buyurdu ki: (İyi bir insan olmak,
Yedi şeyi, sırayla yapmakla olur ancak.

Birincisi, dosdoğru bir iman edinmektir.
Zira imansız olmak, sonsuz bir felakettir.

İkincisi, dinini öğrenmektir mükemmel.
Zira ilim olmazsa, yapılamaz bir amel.

Üçüncüsü, her çeşit haramdan sakınmaktır.
En büyük haram ise, bu dinde kalb kırmaktır.

Dördüncü mühim esas, farzı ifa etmektir.
Farzlar, Hak teâlânın emirleri demektir.

Beşincisi, mekruhtan kaçınmaktır iyice.
Bunlar da, kerih olan şeylerdir dinimizce.

Bundan sonra, sünneti yapmaya sıra gelir.
Bunlar, Resulullahın beğendiği şeylerdir.

Bütün bu altı şeye edince tam riayet,
Yedinci, tasavvufa sıra gelir nihayet.

Bunlardan bir tanesi yapılmaz ise eğer,
Ondan sonrakilere verilmez hiçbir değer.

Mesela bir kimsenin imanı yoksa şayet,
Yapsa da, kabul olmaz yüzbin sene ibadet.

Ve eğer haramlardan sakınmazsa bir kişi,
Faide vermez ona, yaptığı hiçbir işi.

Farzları yapmayanın, sünneti kabul olmaz.
Sünneti yapmayan da, tasavvufcu olamaz.

Bir müminin kalbini kırsa biri mesela,
Yaptığı zikirlerin, faydası olmaz asla.)

Bir gün de buyurdu ki: (Saadete kavuşmak,
Allah’ın resulünü sevmekle olur ancak.

Zira Peygamberimiz buyurdu ki bir zaman:
(Allah ve resulünü çok sevmeli Müslüman.)

O, onları her şeyden daha çok sever hale,
Gelmedikçe, imanı asla gelmez kemale.

Kul, sık sık La ilahe illallah söyleyerek,
Gerekir imanını an be an yenilemek.)