Enes bin Malik der ki: Bir gün ben, o Serverle,
Dururken biri geldi, üzüntü ve kederle.

Dedi: (Ya Resulallah, ben bir günah işledim.
Bunun cezası neyse, onu çekmek isterim.)

Ne günah yaptığını hiç sormadı o Server.
Az sonra vakit girdi, namaz kıldık beraber.

Namazdan sonra yine, arz eyledi o kimse.
Dedi: (Verin cezamı, çekeyim her ne ise.)

Peygamber efendimiz, sordu ki ona hemen:
(Bizim ile birlikte namaz kılmadın mı sen?)

(Evet kıldım) deyince, buyurdu ki: (Ne a’la.
Senin o günahını, affetti Hak teâlâ.)

Zira beş vakit namaz, aralarda işlenen,
Her bir küçük günahı temizliyor tamamen.

Abdullah bin Mesud da, sordu Resulullaha:
(En çok hangi ameli seviyor Hak teâlâ?)

Bu suale cevaben, buyurdu ki o Server:
(İlk vaktinde kılınan namazı en çok sever.)

Başka gün sorduğunda, buyurdular ki hemen:
(Kalkıp namaz kılmaktır, gece herkes uyurken.)

Yine Peygamberimiz, buyurdu: (İnsanla küfr,
Arasındaki sınır, namazı terk etmektir.

Çünkü namaz, perdedir kulla küfr arasında.
Kulu küfre düşmekten, o korur esasında.

Bu koruyucu perde kalkar ise aradan,
O insan, zor kurtulur yani küfre varmaktan.)

Bu hadiste, özürsüz namazı terk etmenin,
Tehlikeli olduğu bildiriliyor kesin.

Nitekim dediler ki bir kısım sahabiler:
(Hiç namaz kılmayanın, imanı elden gider.)

Yine Peygamberimiz buyurdu ki bir ara:
(Beş vakit namaz kılmak, farzdır Müslümanlara.

Kim muntazam kılarsa, şartlarına uyarak,
Onları affetmeyi, söz verdi cenâb-ı Hak.

Elbette Hak teâlâ, vaadinden dönmez asla.
Muhakkak af buyurur, kim kılarsa ihlasla.)

Yine bir hadisinde buyurdu ki o Server:
(Namazı terk edenin, imanı olur heder.)

Yani her kim namaza, vermezse ehemmiyet,
Ve vazife bilmezse, küfre girer o elbet.

Ebu Zer-i Gıfari, naklediyor ki bir de:
Resulle, bir sonbahar günlerinden birinde,

Sokakta dolaşırken, gördü ki Resul o an,
Bütün kuru yapraklar, dökülmüş ağaçlardan.

Bir ağaçtan, iki dal koparıp aldığında,
Hemen dökülüverdi yaprakları anında.

Buyurdu: (Kim kılarsa, namazını bihakkın,
İşte, böyle dökülür günahları o şahsın.)