Ahmed Said Faruki, âlim ve veli bir zat.
Tesirli sözleriyle ederdi çok nasihat.

Derdi: (Bir Müslüman ki, gelmiştir kırk yaşına.
Gitmiş gücü kuvveti ve ak düşmüş saçına,

Hatta hacca da gidip, Kâbe’yi etmiş tavaf.
Buna rağmen gafletten uyanmazsa, ne tuhaf.

O, hâlâ oyun ile geçirirse ömrünü,
Ve hiç düşünmez ise ecel ve ölümünü,

Ne kadar şaşılacak bir haldedir o insan.
Eceli yaklaşmış da, o hâlâ eder isyan.

Ey insanlar günahla ve dünya sevgisiyle,
Kararır, hastalanır kalbler ziyadesiyle.

Tedavi etmek için böyle hasta kalbleri,
Terk etmek lazım gelir günah olan işleri.)

Öyle sakınırdı ki bu zat haram işlerden,
Hatta pek çok mubahı terk ederdi bu yüzden.

Rabbinin rızasını düşünürdü her işte.
Derdi ki: (Ya ilahi, yakma bizi ateşte.)

Günahlarınız için, bir tövbe ederseniz,
İbadetlerinize bin tövbe eyleyiniz.

Havada uçtuğunu görseniz bir kimsenin,
Bu, onun kemalini gösterir zannetmeyin.

Öğrenmek isterseniz onun asıl halini,
Bakın ki, günahlardan tam çekmiş mi elini?)

Bir gün de buyurdu ki: (Ey gafil olan insan!
Hep günah işlemekle ömrünü ettin ziyan.

Daha ne güne kadar bu gaflet sürecek hep?
Ölüm hiç hatırına gelmez mi senin acep?

Haramdan mal yığmakla geçirdin bir ömrünü.
Hiç düşünmüyor musun peki sen ölümünü?

Elbette herkes gibi ölürsün sen de yarın.
Kabir suallerine hazır mı cevapların?

Eğer ki atılırsan Cehennemin içine,
Bir an dayanamazsın en hafif ateşine.)

Bir gün de buyurdu ki: (Kardeşlerim muhakkak,
Bizim her halimizi görüyor cenâb-ı Hak.

Onun için edep ve hayâ edip Allah’tan,
Kaçalım titizlikle her günah ve haramdan.

Herhangi bir günahı işlemek isteyince,
Allah görüyor deyip, vazgeçiniz hemence.

İbadet ederken de, O görüyor diyerek,
En güzel bir şekilde yapın tam öğrenerek.

Ve bir işi yaparken, deyin ki içinizden:
Acaba razı mıdır Allah bu işimizden?

Bilin ki, sizi her an görüyor Hak teâlâ.
O beğenir mi diye düşünün ilk evvela.

Allahü teâlâdan titreyerek her saat,
Günahta, nefsinize vermeyin aman, fırsat.)