Alaaddin-i Attar, büyük âlim, evliya.
Onun gelmesi ile, aydınlandı bu dünya.

Babası, Buhara'da hayli zengin bir zattı.
Öldüğünde, geriye pek fazla mal bıraktı.

Ve lakin Alaaddin, hiç almadı para, mal.
Bahaddin Buhari'ye talebe oldu derhal.

Dünyaya meylederim diye o, çok korkarak,
Almamıştı evine, ne bir yorgan, ne yatak.

O, bütün dikkatini, vermişti derslerine.
Tek gayesi, uymaktı üstadının emrine.

Hocası Behaeddin Buhari hazretleri,
Görüp Alaaddin’in kalbindeki cevheri,

Bir gün eve gelince, dedi ki hanımına:
(Kızımız, büluğuna erince, söyle bana.)

Zaman sonra, hanımı verince bu haberi,
Geldi Alaaddin’in yanına kendileri.

Gördü ki, ders çalışır üstünde bir hasırın.
Hemen kalktı ayağa, onu görüp ansızın.

Bir kırık testi vardı, odanın bir yerinde.
Abdestte kullanırdı, namaz vakitlerinde.

Bir de tuğla vardı ki, kenarda duruyordu.
Gece, yastık yerine, bunu kullanıyordu.

Buyurdu: (Alaaddin, şu ki benim dileğim,
İstersen, kızım ile seni evlendireyim.)

Arz etti ki: (Efendim, büyük lütuf bu bana.
Lakin maddi bakımdan, imkanım yoktur buna.

Bir hasırım, bir tuğlam, bir de testim var kırık.
Bu üçünden başkaca, yok bir şeyim dünyalık.)

Buyurdu ki: (Evladım, biliyorum hepsini.
Bunun için, kızıma layık gördüm ben seni.

Evlenebilmek için, dünyalık şart değildir.
Rızkınıza gelince, Allah ona kefildir.)

Böylece hocasına (Peki) dedi o hemen.
Ve oldu düğünleri, fazla zaman geçmeden.

Behaeddin Buhari, cümle talebesiyle,
Çalıştı onlar için, ev yapmak gayesiyle.

Her gün öğleye kadar, gayret gösterirlerdi.
Öğle vakti, sıcaktan gölgeye gelirlerdi.

(Cehennemin yanında, bu sıcak hiçtir) diye,
Düşünüp, Alaaddin gitmezdi hiç gölgeye.

Allahü teâlâyı, hiçbir an unutmazdı.
Kalbinde, Ondan gayri bir şey bulundurmazdı.

Bu zat buyuruyor ki: (Biraz ilim öğrenmek,
Nafile ibadetten, üstün ve sevaptır pek.

Tam tâbi olmak için Resulullaha, önce,
İslam’ın ahkamını öğrenmeli iyice.

Sonra, bildiklerini yapmaya sıra gelir.
Yani farzları yapıp, haramdan el çekilir.)