Amir bin Abdullah ki, tabiin-i kiramdan.
Resulullahın aşkı, yakardı onu her an.

Namaza durduğunda, geçerdi kendisinden.
Tamamen sıyrılırdı dünya düşüncesinden.

Yanında, çocukları bağırıp çağırsalar,
Bunlardan, hiç haberi olmazdı zerre kadar.

Dediler ki: (Efendim, durunca siz namaza,
Hiç dünya düşüncesi gelmez mi yadınıza?)

Buyurdu ki: (Allah'ın huzurundayım artık.
Başka bir şey düşünmek, olur mu hiç muvafık?

Namazlarda, daima şu gelir ki kalbime:
Nasıl cevap veririm mahşer günü Rabbime?

Cennete mi giderim, yoksa Cehenneme mi?
Çok zaman, bu düşünce meşgul eder kalbimi.)

Daha çok olsun diye, ibadet sevapları,
Her gün, gusül abdesti alırdı sabahları.

Gündüz, oruçlu idi, kılardı gece namaz.
Bunlardan başka bir şey, vermezdi ona bir haz.

Ya ibadet, ya hizmet etmekti onun işi.
Onu, boş otururken görmedi hiç bir kişi.

Ahiret derdi ile dertlenmişti velhasıl.
Hep ölüm ötesini düşünürdü o asıl.

Bir kimse, kendisini gelmiş idi görmeye.
Baktı, namaz kılıyor, başladı beklemeye.

Selam verip dedi ki: (Safa geldin kardeşim.
Biraz çabuk söyle ki, acildir zira işim.)

Şaşırdı gelen kişi, arz etti ki: (Hayırdır.
Bu kadar acil olan, ne gibi işin vardır?)

(Ölümü bekliyorum) buyurup o gelene,
Başka şey söylemeden, namaza durdu yine.

Ruhunu, namazdayken vermeyi istiyordu.
Bunun için, namazdan çıkmak istemiyordu.

Derdi ki: (Ahireti görsem de şu anımda,
Bir ziyadelik olmaz şimdiki imanımda.)

Devamlı ağlamaktan, uyumazdı çok gece.
Ölüm ve ahireti düşünürdü sadece.

Ağlamakla geçince çok gece uyumadan,
Bu uykusuzluğunu, sordular bir gün ondan.

Dedi ki: (Cehennemin şiddetli harareti,
Uykumu kaçırmıştır, budur bunun hikmeti.

Bu dehşetli sıcaklık var iken Cehennemde,
Rahat uyuyanlara, şaşarım şimdi ben de.)

Bir cenaze görseydi, geçerdi kendisinden.
Ahiret hallerini düşünürdü içinden.

Güç mü alır kolay mı, melekül mevt ruhumu?
Girdiğimde, mezarım sıkar mı vücudumu?

Sual meleklerine, nasıl cevap veririm?
Sağımdan mı verilir, solumdan mı defterim?

Hep bunları düşünüp, geçerdi kendisinden.
Ağlayıp yaş akardı, her iki gözlerinden.