Hazret-i Üftade’yi tanıyan fakir biri,
Çok arzu ediyordu bir kez Hacca gitmeyi.

Çünkü o, bu taati istiyordu ihlasla.
Lakin gidemeyince üzülürdü pek fazla.

Bir yıl da, yine böyle Hacca gidemeyince,
Üzülüp, hanımına şöyle dedi bir gece:

(Bak hanım, gidemezsem gelecek sene dahi,
O zaman sokma beni bu haneden içeri.)

Bir kaç gün kalmıştı ki Hac vaktine nihayet,
Yine gidemiyordu, mükedder oldu gayet.

Çaresizlik içinde hazret-i Üftade’ye,
Yalvardı: (Bu hususta yol göster bana) diye.

Buyurdu: (Mehmed Dede, görür senin işini.)
O da gidip, o zata döküverdi içini.

Fakire: (Yum gözünü!) deyince Mehmed Dede,
Açtı ki, ikisi de bulunuyor Mekke'de.

Fakir, Mehmed Dede’nin kerametiyle yine,
Haccı yapıp, bir anda avdet etti evine.

Kapısını çalarak, dedi ki: (Bak ey hanım!
Bu sene, Haccı bana nasib etti Allah'ım.

Herkesten daha önce dönüp geldim Kâbe’den.
Bak, sana hediyeler getirdim o beldeden.)

İnanmadı hanımı, dedi: (Beş gün içinde,
Hiç Hacca gidilir mi, yanlışlık var bu işte.)

Ona böyle söyleyip, kilit vurdu kapıya.
Ertesi gün bu işi, arz eyledi kadıya.

Aziz Mahmud Hüdayi kadı idi orada.
Fakiri, huzuruna çağırdı heman o da.

Geldiğinde sordu ki: (Nerdeydin beş gecedir?
Bak zevcen, bunun için senden şikayetçidir.)

Dedi: (Kadı Efendi, Hacca gittim ve geldim.
Bu babta Mehmed Dede şahidimdir efendim.)

Kadı, Mehmet Dede’yi çağırdı mahkemeye.
Sual etti: (Bu babta, bildiğin nedir?) diye.

O dahi hadiseyi ayniyle edince arz,
Kadı, hayret içinde düşündü bunu biraz.

Dedi ki: (Hacca gitmek, sürerken haftalarca,
Beş gün içerisinde gidilir mi hiç Hacca?)

Mehmet Dede dedi ki: (Efendim, lain şeytan,
Bir anda, uzaklara gittiği malum şu an.

Öyle veli zatlar da vardır ki bu dünyada,
Uzak mesafelere gidebilir bir anda.

Hem dahi o şeytan ki, Allah'ın düşmanıyken,
Bir anda uzaklara gitmesi kabil iken,

Hem Allah dostu olan evliyadan bir zatın,
Bu harika işleri, neden mümkün olmasın?)