Osmanlı padişahı bulunan Sultan Ahmet,
Şöyle bir rüya görüp, meraklandı begayet.

Bir küffâr kralıyla tutuşmuş güreşiyor.
Lakin sırtı üzeri, kendi yere düşüyor.

Sabah uyandığında, düştü bir sıkıntıya.
Zira zahir manada, korkunç idi bu rüya.

Hemen mektup gönderdi hazret-i Hüdayi’ye,
(Gördüğüm bu rüyanın tabiri nedir?) diye.

Haberci, bu mektubu cebine koydu hemen.
Geldi bu evliyanın evine gecikmeden.

Üsküdar yakasında bulunan o dergaha,
Varıp da, kapısını çalmadan henüz daha,

Hanegahın kapısı açıldı tam o saat.
Elinde bir zarf ile, çıktı o mübarek zat.

Sultanın mektubunu alarak o kişiden,
Cevabi mektubunu verdi ona peşinden.

Buyurdu: (Bu mektubu arz et kendisine ki,
Gönderdiği mektuba cevaptır içindeki.)

O, şaşkınlık içinde o mektubu alarak,
Avdet etti saraya, gayet meraklanarak.

Süratle gelir gelmez Sultanın huzuruna,
Aldığı o mektubu, çıkarıp verdi ona.

Padişah, heyecanla okudu o nameyi.
Şöyle tabir etmişti rüyayı büyük veli:

(İnsanın vücudunda, elbette cenâb-ı Hak,
Sırtını yaratmıştır en kuvvetli olarak.

Cansız mahluklarda da, yine bu vaziyette,
Toprak yaratılmıştır en ziyade kuvvette.

Şevketli Padişahın gördükleri bu rüya,
İle, bu iki kuvvet, gelmiştir bir araya.

Bu da, rüya ilminde kuvvete işarettir.
Yani Padişahımız galip gelir demektir.)

Padişah, bu tabiri okuyup pek beğendi.
(Gördüğümüz rüyanın tabiri budur) dedi.

Hemen emir verdi ki: (Hazret-i Hüdayi’ye,
Tarafımdan bin altın götürülsün hediye.)

Hazret-i Hüdayi'nin zevcesi de tam o an,
Evde yakınıyordu ona, el darlığından.

Diyordu: (Ay efendi, çocuğumuz olacak.
Bir bez parçası bile yok yavruyu saracak.)

O bunları söylerken, çalındı kapıları.
Saraydan biri gelip, arz etti altınları.

Aziz Mahmud Hüdayi, bin altını alarak,
Getirip, hanımının önüne bırakarak,

Buyurdu ki: (Ey hatun, işte sana dünyalık.
Sultanımız göndermiş, üzülme gayri artık.)