Hacı Muhammed Ağa vardı ki o devirde,
Büyük bir aşiretin reisi idi hem de.

Bir gün Seyyid Fehim’i ziyaret için bu zat,
Büyük bir iştiyakla Arvas’a geldi bizzat.

Lakin yolda gelirken, dinlenmek gayesiyle,
Uğradı Müks emiri Şeyhi Bey nam kimseye.

Dedi: (Seyyid Fehim’i görmeye gidiyorum.
Sohbetinden, gönlüme nur dolsun istiyorum.)

Şeyhi Bey, cevabında dedi: (Ben, geçen hafta,
Huzurlarında idim, bir gün de kaldım hatta.

Öyle feyizliydi ki huzuru o büyüğün,
Hâlâ tesirindeyim o günkü teveccühün.)

O gece Şeyhi Bey’de kalarak Hacı ağa,
Arvas’a müteveccih, çıktı bir yolculuğa.

Ve nihayet Arvas’a varır varmaz o ilkin,
Mübarek huzuruna vardı Seyyid Fehim’in.

Girince, o büyük zat sordu ona şu şeyi:
(Acep kimin evinde geçirdiniz geceyi?)

Dedi: (Müks’e uğradım yol üstünde ilk önce.
Şeyhi Bey’in evinde sabahladım bu gece.)

Buyurdu ki: (Şeyhi Bey bahsetti mi hiç bizden?)
Dedi: (Çok istifade etmiş sohbetinizden.

Sizin huzurunuzda geçirmiş ki o bir gün,
Hâlâ tesirindeymiş o günkü teveccühün.)

O zaman buyurdu ki: (Böyle dersiniz, fakat,
İkinizin sözü de, değildir hiç hakikat.

Eğer sözlerinizde samimi olsaydınız,
Ağalık ve Beyliği hemen bırakırdınız.

Çünkü bizim yolumuz, yürür hep dervişlikle.
Ve asla bağdaşamaz ağalık ve beylikle.)

Bu söz, ona öyle çok tesir etti ki artık,
Değersiz bir şey oldu, ona göre ağalık.

Ve hatta bütün dünya, bir hiç oldu gönlünde.
Rabbani tesir vardır zira veli sözünde.

Ve hemen terk eyledi, ağalığı o günden.
Zira dünya sevgisi silinmişti gönlünden.

Dönüp, Müks’e uğradı ve gördü Şeyhi Bey’i.
Nakletti ona dahi işittiği bu şeyi.

Şeyhi bey de duyunca, sözünü o büyüğün,
Dünya muhabbetinden tam kesildi aynı gün.

Birisi ağalığı, öbürü de Beyliği,
Bırakıp, ihlas ile seçtiler dervişliği.

Terk ettiler ise de dünyayı o kimseler,
Evliyalık yolunda, çalışıp yükseldiler.

Şeyhi Bey’in gözünde, hiçti artık bu dünya.
O günlerde bir gece, gördü hem de bir rüya.

Onu, Seyyid Fehim’e anlatmak için hemen,
Düştü Arvas yoluna, ayrılarak Müks’ten.

Çok sevinçli olarak vardı huzurlarına.
Ellerini öperek, arz etti bunu ona:

(Efendim, sizi gördüm rüyada bizatihi.
Var idi yanımızda mübarek biri dahi.

O kişi, şöyle dedi bana doğru bakarak,
Sen çok yaşayacaksın, ömrün uzun olacak.)

Cevaben buyurdu ki Şeyhi’ye Seyyid Fehim:
(Ömrümüz pek kısadır, hem senin, hem de benim.)

Hakikaten o sene, Şeyhi Bey etti vefat.
Peşinden Seyyid Fehim eyledi Hakka vuslat.