Şöyle nakledilir ki, Aliyyül Mürteza'dan:
Resulün huzuruna varmış idim bir zaman.

Dedim: (Ya Resulallah, neşeli gördüm sizi.
Acaba sevindiren, nedir hazretinizi?)

Buyurdu ki: (Ya Ali, Cebrail, Rabbimizden,
Bana, şöyle bir haber getirdi şimdi hemen.

Dedi: Adn cennetini, yarattı cenâb-ı Hak.
Ve kendi kudretiyle, bir ağaç eyledi halk.

Ağaçtan, yediyüzbin dal budak çıktı o an,
Her dalda, yediyüzbin köşk yarattı yakuttan.

O köşklerin içinde, gözlerin görmediği,
Ve hatta kulakların duyup işitmediği,

Akıllara gelmeyen yiyecek, içecekler,
Yarattı Hak teâlâ, hem bir nice nimetler.

Ya Ali, bütün bunlar, sana verilecektir.
Ve seni sevenlere, ihsan edilecektir.

Sana düşmanlık eden, bana eder esasen.
Onlar, şefaatime kavuşamazlar zaten.)

Abdullah bin Abbas da, naklediyor ki: Bir gün,
Kılmıştık ikindiyi, arkasında Resulün.

Namazını bitirip, cemaate döndüler.
Sonra da el kaldırıp, çok dua eylediler.

Sonra buyurdular ki: (Miracda yükselirken,
Bir kimseyi görmüştüm, Ali’ye çok benzeyen.

O anda düşündüm ki o kimseyi görünce:
Ali gelip oturmuş, buraya benden önce.

Lakin Cibril dedi ki: O zat, Ali değildir.
Ali'nin suretinde halkolmuş bir melektir.

Göklerdeki melekler, onu, sık sık görmeyi,
İsteyince, Rabbimiz yarattı bu meleği.

Aliyyül Mürteza’yı, görmeyi isteyenler,
Bu meleğin önüne gelip, selam verirler.

İsterseniz yaklaşıp, selam verin siz dahi.
Bakın, göreceksiniz Ali'yi bizatihi.

Ben de yanına varıp, kucaklayınca onu,
Gerçekten aldım ondan, Ali'nin kokusunu.)

Yine o, kış gelince, hep yaz elbiseleri,
Yazın da, kışlık libas giyiyordu ekseri.

Hikmeti sorulunca kendisine bir yerde,
Dedi: (Hayber fethinde olduğumuz günlerde,

Peygamber efendimiz, eshabdan beni sordu.
O sırada benim de, gözlerim ağrıyordu.

Mübarek ellerini, gözüme sürdü benim.
O anda iyileşti çok ağrıyan gözlerim.

Ve dua buyurdu ki benim için o zaman:
(Ya Rabbi koru bunu, soğuk ile sıcaktan.

Resulün bu duası, anında etti tesir.
Artık bu ikisinden, olmadım müteessir.)