Hazret-i Ebu Bekrin bir hizmetçisi vardı.
Her günkü yemeğini, o alıp hazırlardı.

Yine de soruyordu, her gün o hizmetçiye:
(Bu yemeği, nereden tedarik ettin?) diye.

Bunları, ince ince sorar ve incelerdi.
Helalden olduğunu öğrenip, sonra yerdi.

Buna rağmen bir akşam, getirdiği yemekten,
Bir lokma yemişti ki bir şey sual etmeden,

Arz etti hizmetçisi: (Hep sual ederdiniz.
Bugün, bir şey sormadan, hemen yiyiverdiniz.)

Buyurdu ki: (Haklısın, acıkmıştım bugün pek.
Öyleyse şimdi söyle, nerden geldi bu yemek?)

Dedi ki: (Cahiliye devrinde, bazı kere,
Raksedip oynar idim bir kısım kimselere.

Yine bir gün, bir yerde, raksedip oynamıştım.
Lakin karşılığında, bir şey alamamıştım.

Bugün, o kimselerden, gidip aldım paramı.
İşte o para ile, getirdim bu taamı.)

Hazret-i Ebu Bekir, duyunca bunu ondan,
Elindeki lokmayı, bıraktı hemen o an.

Hatta üzüntüsünden, başladı ağlamaya.
Gözlerinden sel gibi, başladı yaş akmaya.

Ve derhal boğazına sokarak parmağını,
Çıkardı o yediği lokmanın tamamını.

Öyle zahmet çekti ki lokmayı çıkarırken,
Ölecek zannettiler kendisini bu yüzden.

Dediler ki: (Bir lokma yemektir bu nihayet.
Değer mi bunun için çekersin bunca zahmet?)

Buyurdu: (Duymuştum ki, Resulden ben bir kere:
Cennet haram kılındı, haramdan yiyenlere.

Bu yüzden çok uğraştım, lokmayı çıkarmaya.
Bunu, tercih eyledim Cehennemde yanmaya.)

Sonra dedi: (Ya Rabbi, elimden budur gelen.
Sana sığınıyorum, kaldıysa bir zerreden.

Ya Rabbi, ben çok zayıf ve çok aciz bir kulum.
Cehennem ateşine, dayanmaz bu vücudum.)

Yine bir âlim zata, gelip bazı ahali,
Oturup, kendisine sordular şu suali:

(Hazret-i Ebu Bekir, din-i İslam uğrunda,
Malının tamamını verdi Allah yolunda.

Hazret-i Ömer ise, yarısını vermiştir.
Böyle yapmalarında, acaba hikmet nedir?)

Cevaben buyurdu k: (Hazret-i Ebu Bekir,
Sıdk, yani sıddıklığı temsil eylemektedir.

Gereği de şudur ki zira sadık olmanın,
Tamamını vermektir, elinde olanların.

Hazret-i Ömer ise, adl’in temsilcisidir.
Onun için malının yarısını vermiştir.)