O hazret-i Hafsa ki, hem hazret-i Ömer’in,
Kızı olup, eşiydi hem dahi o Serverin.

İlk zevci Huneys’di ki, o, Uhud savaşında,
Şehid olup, Hafsa da, dul kaldı genç yaşında.

Bu kızını, hazret-i Osman’la, Ebu Bekre,
Teklif etti ise de kendisi birer kere,

(Düşüneyim) şeklinde, vermişlerdi bir cevap.
Üzgündü bu sebepten, buna Ömer bin Hattab.

O günlerde o Server, bir yere teşrif edip,
Sordu İbni Hattab’a, bu halini fark edip.

Buyurdu ki: (Ya Ömer, acaba ne ki sebep,
Seni ben, bu günlerde üzgün görüyorum hep.)

Hazret-i Ömer ise, bu suale cevaben,
Şöylece arz eyledi Resulullaha hemen:

Dedi: (Kızım Hafsa’yı, Ebu Bekr ve Osman’a,
Söyledim, almadılar, bu hüzün verir bana.)

O Server, üçünü de pek fazla seviyordu.
Onlar sevinsin diye, hemen şöyle buyurdu:

(Ya Ömer, kerimeni, ben onların yerine,
İster misin vereyim, daha iyi birine?)

Hayrete düşürmüştü, bu, Hazret-i Ömer’i.
Zira yoktu eshabdan, onlardan iyi biri.

Bir hikmet olduğunu, anladı bu sözünden.
Dedi: (Ya Resulallah, isterim, verin hemen.)

Allah’ın Sevgilisi, buyurdu ki: (Ya Ömer!
Onlar almadı ise, sen kızını bana ver.)

Hafsa, zevce olunca, Allah’ın Habibine,
Üçü, daha sevgili oldular birbirine.

Yine anlatılır ki: Bir müşrikin, bir zaman,
Az alacağı vardı Resul-i kibriyadan.

Ve lakin vadesine, var iken henüz üç gün,
Geldi istemek için yanına o Resulün.

Birkaç Eshabı ile, bir yerde otururken,
Mübarek yakasına yapışıp çekti birden.

Ve (Ey Abdülmuttalip oğulları, acep siz,
Borcunuzu vaktinde, niçin ödemezsiniz?)

Diyerek, hakarette bulundu kendisine.
Sükutu tercih etti Peygamberimiz yine.

Lakin hazret-i Ömer, fazla dayanamadı.
Ağır ve sert şekilde, kâfiri azarladı.

Fakat bu hareketi, o Sevgili Peygamber,
Hiç uygun görmeyerek, buyurdu ki: (Ya Ömer!

Öyle yapacağına, deseydin ki bana sen:
Borcunu ödemede, az daha davran erken.

Onu da, şu şekilde edebilirdin ikaz:
Alacağı isterken, insanca davran biraz.

Evet, benim şu kadar borcum var kendisine.
Lakin henüz üç gün var, vadenin bitmesine.)