Bazı genç Eshab ile, Ali bin ebi Talip,
Sohbet ediyorlardı, eskilerden bahsedip.

Hazret-i Ömer’in de, bahsi geçti bir ara.
Hemen hazret-i Ali, buyurdu ki onlara:

(Sizler, hangi Ömer’i söylersiniz ki acep,
Ömrü, İslamiyet’e hizmet ile geçti hep.

Doğurmadı bir anne, böyle mümtaz bir evlat.
Methetti kitabında Rabbimiz onu bizzat.

Sünnet-i seniyyeye, muvafıktı her hali.
Ayırdı net olarak, haram ile helali.

Hak teâlâ, dinini, onunla etti aziz.
Onun gelmesi ile, kâfirler kaldı aciz.

Öyle sağlam yaptı ki halifelik işini,
Zor duruma düşürdü, kendinden sonrakini.

Yani onun yaptığı bir tarzda halifelik,
Yapmaktan, aciz kaldı ondan sonra her melik.

Zayıf ve düşkünlere, pek çoktu merhameti.
Yaymıştı yeryüzüne, huzur ve adaleti.

Cihana ün salmışken, böyle adaletiyle,
Hiç gurur ve kibire, kapılmazdı az bile.

Mertebesi, indallah bu kadar yüksek iken,
Hep aşağı görürdü kendisini herkesten.

Onun, din-i İslam’a yaptığı o hizmeti,
Yapmaya, yetişmezdi hiç kimsenin kuvveti.

Öyle vera ve takva sahibiydi ki Ömer,
Onun gibi olmaktan, aciz kaldı gayriler.

Sadaka sütlerinden, verdiler bir gün ona.
İçti, lakin sonradan, vakıf oldu o buna.

Hemence, boğazına sokarak parmağını,
Çıkardı midesinden o sütün tamamını.

Dedi ki: (Ya ilahi, gelen budur elimden.
Sana sığınıyorum, kalan zerrelerinden.)

Bir gün de, ganimetten bir miktar miski, yine,
Emanet olaraktan, getirmişti evine.

Zevcesine dedi ki: (Bu, ganimet malıdır.
Benim değil, bilakis fakirlerin hakkıdır.

Bu miski, bir an önce satıver de bir ara,
Dağıt paralarını, fakir ve muhtaçlara.)

Aldı onu zevcesi, sandığa koydu hemen.
Birkaç gün geçmişti ki, o günden itibaren,

Bir sabah, otururken zevcesiyle evinde,
O miskin kokusunu, duydu baş örtüsünde.

Anladı bu kokunun, o miskten geldiğini.
Derhal alıp yıkadı, örtünün her yerini.

Buyurdu ki: (Bu miskin faydası, kokusudur.
O koku gitmedikçe, bulamam rahat, huzur.

Sakınabilir isek eğer böylelerinden,
Kurtulmak mümkün olur, daha büyüklerinden.)