İmam-ı Rabbani’nin Mektubat kitabında,
Şöyle buyuruluyor bu dünyanın hakkında:

Oğlum, dünya hayatı, kısa ve geçicidir.
Ahiret azabıysa, sonsuz ve şiddetlidir.

İleriyi tam gören akıl sahiplerinin,
Hazırlıklı olması lazımdır bunun için.

Bu dünyanın tadına, sahte güzelliğine,
Aldanan, yarın düşer bir pişmanlık içine.

İnsanların şeref ve itibarı, eğer ki,
Sadece dünyalık ve mal ile ölçülseydi,

Dünyalığı çok olan kâfir ve münafıklar,
Herkesten daha fazla kazanırdı itibar.

Dünyanın görünüşü, güzel de olsa yine,
Sırf ahmaklar aldanır, onun güzelliğine.

Şu birkaç günlük ömrü, bilerek büyük fırsat,
Allah’a ibadetle geçirmeli her saat.

Allah’ın kullarına, iyilik etmelidir.
Bunu, kurtuluş için vesile bilmelidir.

İki şey lazımdır ki azaptan halas için,
Bunu, iyi bilmesi lazımdır her kişinin.

Birincisi, Allah’ın emr-ü nevahisine,
Kıymet vermek ve saygı göstermektir hepsine.

Ve Onun yarattığı, bilcümle mahlukata,
Şefkat ve merhametle davranmaktır mutlaka.

Allah’ın Resulünün, Rabbimizden alarak,
Bize getirdikleri, hep doğrudur muhakkak.

Sayıklama, eğlence, şaka sözler değildir.
O, hiç yalan söylemez, (Muhammed-ül emin)dir.

O halde, tavşan gibi gözü açık olarak,
Daha ne güne kadar sürecek bu uyumak?

Bu uyumanın sonu, rezil rüsvay olmaktır.
Ahirette eli boş, mahrum kalakalmaktır.

Biliyorum gençsiniz, kaynamakta içiniz.
Dünya nimetlerinin tamam içindesiniz.

Dünya nimetleriniz tamam ise de, fakat,
Yarın bu sözlerimiz, olacak bir hakikat.

Yine de, elinizden bir şey kaçmış değildir.
Allahü teâlâya yalvaracak vakittir.

Dünyada felaketten, ahirette azaptan,
Kurtulabilmek için, iki şey vardır el'an:

Birisi, Rabbimizin her emrine sarılmak.
İkincisi, haram ve günahlardan sakınmak.

İkincisi, ilkinden çok mühimdir ki daha,
(Vera) ve (takva) denir haramdan sakınmaya.

Bir gün, Resulullaha dediler ki: (Filan zat,
Gece gündüz uğraşıp yapıyor fazla taat.)

Buyurdu ki: (Hiçbir şey vera gibi olamaz.)
Günahtan kaçınmaktır buyurdu yani esas.

İnsanların, melekten üstün olabilmesi,
Vera sayesindedir çok yükselebilmesi.

Melekler de, pek fazla ibadet ediyorlar.
Halbuki hiç terakki edemiyorlar onlar.

O halde, haramlardan kaçınmak pek evladır.
Bu dinde en kıymetli, en üstün şey (takva)dır.