İmam-ı Rabbani ki, çok büyük evliyadır.
Birine mektubunda, şöyle buyurmaktadır:

(Kıymetli kardeşimin geldi güzel mektubu.
Evliyaya muhabbet, ne güzel haslettir bu.

Zira Peygamberimiz şöyle buyurmaktadır:
(Kişi, sevdiği ile beraber olacaktır.)

Büyük müjde ise de, her ne kadar bu bize,
Gevşeklik vermemeli lakin gayretimize.

Büyük fırsat bilerek, ömür sermayesini,
Kazanmalı Allah’ın rıza ve sevgisini.

Koşmayıp sonu gelmez hayallerin ardınca,
Allah’ın bu dinine sarılmalı sıkıca.

Sırf Onun beğendiği şeyleri yapmalıdır.
Ahirette kurtuluş, zira buna bağlıdır.

En küçük bir günahı, terk etmeli ki hem de,
Rabbimizin gadabı, o iştedir belki de.

Tatlı, yağlı yemekler ve süslü elbiseler,
Allah’a ibadetin zevkini veremezler.

Hükümdarlık koltuğu gibi olan kulluğu,
Elinden kaçırmayıp, tutmalı iyi onu.)

Yine o buyurdu ki: (Ey oğlum, aman sakın!
İyi bil kıymetini bu vakit ve zamanın.

İnsanın en kıymetli sermayesi, bunlardır.
Zira Peygamberimiz şöyle buyurmaktadır:

(Allah’ın, bir kulunu sevmediğine nişan,
Faidesiz şeylerle uğraşır hep o insan.)

Toplandığınız zaman arkadaşlarınızla,
Malayani şeylerden konuşmayınız asla.

Bu gençlik zamanının, bilerek kıymetini,
Faideli şeylerle geçirmeli vaktini.

Yapacak iş, şudur ki her şeyden daha evvel:
Doğru iman, itikat edinmeli mükemmel.

Bundan sonra yapacak mühim işe gelince,
Emir ve yasakları öğrenmektir iyice.

Sonra, bildiklerini ihlasla yapmalıdır.
İşte sonsuz kurtuluş, bu üçüne bağlıdır.

Zira eğer olmazsa ilim, amel ve ihlas,
Ahirette, azaptan kurtuluş mümkün olmaz.

İyi bilmelidir ki, başıboş değiliz biz.
Bazı emir yasaklar verdi bize Rabbimiz.

Bunları bırakıp da, uyarsak nefsimize,
Nasıl cevap veririz mahşerde Rabbimize?

Oyun, eğlence ile geçer ise bu ömür,
Bulunur mu mahşerde, bir bahane ve özür?

Faidesiz şeylere harcarsak vaktimizi,
Kurtarabilir miyiz azaptan kendimizi?

Aklı olan bir kişi, uyar İslamiyet’e.
Kavuşur en sonunda, ebedi saadete.

Ahmak olan kimse de, nefsine tâbi olur.
Dünya ve ahirette, bulamaz rahat, huzur.

Ya Rabbi, nefsimizin şerrinden koru bizi.
Ebedi saadete kavuştur cümlemizi.)