İmam-ı Rabbani ki, evliyanın baş tacı.
Ona, kalblerimizin çok vardır ihtiyacı.

Her sözü, hasta olan kalblere bir devadır.
Yine bir mektubunda şöyle buyurmaktadır:

(Nasihatlerin özü, şudur ki en evvela,
Birlikte bulunmaktır Allah adamlarıyla.

Çünkü bu büyüklerin bildirdikleri gibi,
İman edinmedikçe, her şey boştur tabii.

Dinin bekçisi olan bu büyük âlimlerin,
Yolunda yürüyenler, azaptan olur emin.

Çünkü onların yolu, (ehl-i sünnet) yoludur.
Sağa, sola sapmayan, orta ve doğru yoldur.

Bundan, kıl ucu kadar ayrılık olsa biraz,
Ahirette, azaptan kurtuluş mümkün olmaz.

Bu yoldan, zerre kadar ayrılmışsa bir kimse,
Onunla arkadaşlık, zararlıdır herkese.

Böyle bir kimse ile arkadaşlık etmeyi,
Öldürücü zehirden, daha feci bilmeli.

Onların sohbetini, hiç dinlememelidir.
Yılan sokması gibi, zararlı bilmelidir.

Gayesi dünya olan din adamlarından da,
Sakınıp, durmamalı az bile yanlarında.

Çünkü onlar, dünyayı ederler dine alet.
Onlara aldananlar, helak olur nihayet.

Gönül ehli birisi, gördü bir gün şeytanı.
Baktı ki oturuyor, boş geçiyor zamanı.

Sordu ki: (Niçin böyle bomboş oturuyorsun?
Herkesi aldatmaya gayret sarfetmiyorsun?)

Dedi ki: (Bu zamanın, kötü din adamları,
Yoldan çıkarıyorlar zaten bu insanları.

Onlar, benim işimi çok güzel yapıyorlar.
Hatta bana yapacak bir iş bırakmıyorlar.)

Hakiki bir Müslüman, düşünür hep dinini.
İslam’a hizmet için, feda eder kendini.

Hatta hizmet ederken Allah’ın kullarına,
Kendi menfaatini, getirmez hatırına.

Dışarıdan bakanlar, onu (akılsız) bilir.
Zira maksat sahibi, sanki deli gibidir.

Nitekim Resulullah buyurdu: (Bir kimsenin,
İmanı tamam olmaz, deli denilmeksizin.)

Hak teâlâ her kimi, Allah’ın kullarına,
Hizmette kullanırsa, müjdeler olsun ona.

Bu dünya, ahiretin tarlasıdır evladım.
Burada, tohumları yemeyip, ekmek lazım.

Böylece bir taneden, yediyüz tane almak,
Mümkünken, ne fenadır bunu elden kaçırmak.

Kardeşin kardeşinden, ananın evladından,
Kaçtığı o gün için bir hazırlık yapmayan,

Dünya ve ahirette zarar ve ziyandadır.
Muhakkak pişman olup, akıbeti hüsrandır.

Aklı olan bir kimse, fırsat bilir bu anı.
Oraya hazırlıkla geçirir her zamanı.

Bu kısacık zamanda, faydalı tohum eker.
Bir taneden, sayısız meyveler elde eder.