İmam-ı Rabbani’nin, dinine çok bağlı bir,
Hanıma gönderdiği öğüt ve nasihattir:

(Görünen görünmeyen, bilinen bilinmeyen,
Her türlü nimetleri kullarına gönderen,

Allahü teâlâya ederiz hamd-ü sena.
Ki, Onun rahmetiyle kavuştuk her ihsana.

Herkese, her nimeti gönderen yalnız Odur.
Canlı cansız her şeyi, varlıkta O durdurur.

Bunca sayılamayan, ne kadar varsa nimet,
Hepsini, kullarına, O vermektedir elbet.

Odur hep kullarından belaları gideren.
Ve Odur duaları işitip, kabul eden.

Öyle bir rezzaktır ki, kullarının yaptığı,
Günahlardan ötürü, kesmiyor rızıkları.

Merhameti o kadar boldur ki Onun yine,
Kimsenin günahını, vurmuyor yüzlerine.

Ve o kadar çoktur ki Onun hilmi ve sabrı,
Acele göndermiyor, kullara azapları.

Bir ihsan sahibi ki Allahü azimüşşân,
Saçıyor nimetini, herkese dost ve düşman.

Bütün nimetlerinin, en kıymetlisi ise,
Açıkça bildiriyor İslamiyet’i bize.

Onun bu nimetleri, bellidir ki o kadar,
Güneşten daha açık, Ay’dan daha aşikâr.

Başkalarından gelen nimetleri de zaten,
Hep O göndermektedir kullarına esasen.

İşte Onun yaptığı bu kadar ihsan, ikram,
Karşısında, hiç kimse bir şükür yapamaz tam.

Vücudumun her kılı, gelse de tek tek dile,
Şükrünün binde biri, yapılmış olmaz bile.

İyilik yapanlara, hep teşekkür yapılır.
Bu, herkes de bilir ki, insanlık icabıdır.

O halde, her nimetin hakiki sahibine,
Şükretmek, insanlığın bir icabıdır yine.

Ve lakin Hak teâlâ, uzaktır her kusurdan.
Kul ise, hep noksanlık içinde olduğundan,

Bir münasebetleri yoktur hiç Allah ile.
Ona şükredemezler kendi akıllariyle.

Ona söylenmesini güzel zannettikleri,
Bilakis, Ona çirkin, uygunsuz gelir belki.

Büyültmek, hürmet etmek sandıkları da yine,
Küçültmek gelebilir belki de kendisine.

Şükretmenin şekli de bildirilmezse Ondan,
Ona layık olduğu, bilinemez yine tam.

İşte, Hak teâlânın sevdiği, beğendiği,
Yani kabul ettiği tazim ve şükür şekli,

Peygamberleri ile gönderdiği dinlerdir.
Onlara bildirilen ilahi emirlerdir.

Orada, kalb ile ve bedenle yapılacak,
Her iş bildirilmiştir, gayet açık olarak.

O halde Ona şükür, İslam’a sarılmaktır.
Yani farzları yapıp, haramdan sakınmaktır.

Ona, dinin dışında bir şükür olmaz daha.
Yoksa o, tersi olup, sebep olur günaha.)