La ilahe illallah, Muhammedün Resulullah.
Bu tevhid hürmetine, affolur nice günah.

Temizlemek için de, küfür pisliklerini,
Söylemek gerekir bu, tevhid kelimesini.

Her kim, bu kelimeye inanırsa gönülden,
(İman)ın bir zerresi, hasıl olur o günden.

O kimse, kalbindeki zerre kadar o iman,
Sayesinde, azaptan kurtulup, bulur eman.

Bu ümmetin günahı, olsa da çok ve bi-had,
Af ve mağfireti de sonsuzdur Rabbin fakat.

Rabbimiz, doksan dokuz rahmet hazinesini,
Bu günahkâr ümmete ayırmıştır hepsini.

Günahlılar içindir af ve ihsan muhakkak.
Ayrıca af etmeyi, çok sever cenâb-ı Hak.

Kabahati çok olan bu ümmet gibi hem de,
Affa uğrayan ümmet, bulunmaz kıyamette.

Bir hadis-i şerifte buyurdu ki o Server:
(La ilahe illallah diyen Cennete gider.)

Bazıları derler ki düşüp büyük gaflete:
(İnsan, bir kelimeyle nasıl girer Cennete?)

Halbuki bu cahiller, bilmez ki şunu daha,
(La ilahe illallah) söylenirse bir defa,

Dünyada mevcud olan bilcümle kâfirleri,
Affedip de Cennete koysalar, vardır yeri.

Bu büyük kelimenin bereketini, eğer,
Bilcümle mahlukatın herbirine bölseler,

Bir güne mahsus değil, tâ kıyamete kadar,
Hepsine kâfi gelip, doyurur hem de artar.

Yanına, (Muhammedün Resulullah) gelirse,
Bu büyük kelimeye, bu dahi eklenirse,

İnci gibi, yan yana gelir tebliğ ve tevhid.
Vilayet, risalete yaklaşır ki bu vakit,

İkinci kelimede bulunan bereketler,
Bu şerefli kelama, bir şeref daha ekler.

Ya Rab, bizi ayırma kelime-i tevhidden.
Ve bizi mahrum etme, onun bereketinden.

Onu tasdik edici olarak öldür bizi.
Ona inananlarla, haşreyle cümlemizi.

Bu kelime ve bunu bildiren Nebi’lerin,
Hürmetine, Cennete dahil et bizi, âmin!)

Sultan-ı Serhendi’ye yazdığı mektubunda,
Şöyle buyurmaktadır (kalb kırmak) hususunda:

(Ey oğlum, bu dünyaya eyleme hiç temayül.
Allahü teâlânın komşusudur bu gönül.

Kalbin, Hak teâlâya yakın olduğu kadar,
Bir şey yakın değildir, bu üstünlük onda var.

Mümin olsun, veyahut olsun asi ve kâfir,
Hiç kimsenin kalbini, hiç incitmemelidir.

Sakının, çok sakının bir kalbi incitmekten.
Zira küfürden sonra, budur Rabbi inciten.

Hak teâlâ, her şeyin sahibi, malikidir.
İnsanların her biri, Onun köleleridir.

Eğer incitilirse bir kimsenin kölesi,
Elbette ki incinir, o kulun efendisi.)