(Küfr-i hükmi) odur ki, kalbde iman var iken,
Onu zayi etmektir bir söz ve iş yüzünden.

Buna misal olarak, faraza bir Müslüman,
Bir mümin kardeşini, gıybet ettiği zaman,

Duyanlar, o kimseye, (Gıybet etme!) deseler,
O ise, (Yaptığımda ne var ki?) derse eğer,

(Ben gıybet etmedim ki, yalnız onda var olan,
Şeyi söyledim) derse, imanı gider o an.

Çünkü o, bu sözüyle, bu gıybet günahını,
Hafife almıştır ki, kaybeder imanını.

Bir kız, nikah edilse çocukluk günlerinde.
Yıllar sonra, nihayet büluğa erdiğinde,

İmandan ve İslam’dan olur ise bihaber,
Yani sorulduğunda, anlatamazsa eğer,

O anda mürted olur ve boş olur zevcinden.
Erkek dahi böyledir, imanı gider hemen.

Bir kimse, bir mümini, hiç sebepsiz öldürse.
Yahut öldürsün diye, birine emir verse,

Biri de, (İyi yaptın) der ise ona eğer,
Böyle söyleyen kimse, o anda küfre girer.

Katli vacip olmayan kimse için, bir insan,
(Öldürülmesi lazım) der ise, gider iman.

Bir zalim, haksız yere bir kimseyi döverse,
Veyahut haksız yere, birini öldürürse,

Biri de, (İyi yaptın, o bunu etmişti hak.)
Derse, küfr-i hükmiyle kâfir olur o mutlak.

Bir kimse, diğerine, (Biliyor ki Allah da,
Seni çok seviyorum çocuğumdan da hatta.)

Demiş olsa ve lakin bu sözü olsa yalan.
Küfr olup, o kimsenin imanı gider o an.

Vazife olduğuna, kalben inanmayarak,
Yani hafife alıp, namazları kılmamak,

Yine oruç tutmayıp, vermemek zekatını,
Küfr olup, o kimsenin giderir imanını.

Allah'ın rahmetinden, kim ümit kesse eğer,
Bu hali küfür olup, imanını kaybeder.

Leş, domuz, şarap gibi, kendisi haram olan,
Şeye (helal) diyenin, imanı gider o an.

Kim ki, kesin olarak bildirilen bir haram,
Hakkında (helal) derse, küfre düşer o adam.

Fıkıh kitaplarıyla, yine cami ve ezan,
Bunlara, kıymet verir İslamiyet her zaman.

Kim bu aziz şeyleri, aşağılarsa eğer,
Mâzallah küfre girip, imanını kaybeder.

Biri, bildiği halde, kıbleden başka yöne,
Doğru namaz kılarsa, küfürdür bu da yine.

İslam’da (küfr-i hükmi) addedilen hallerden,
Sakınmayan kimsenin, imanı gider hemen.

Mümine, kötülemek kastıyla (kâfir) demek,
Küfür olmaz ise de, sakınmak lazımdır pek.

Eğer onun küfrünü isteyerek dediyse,
O zaman küfür olup, kâfir olur o kimse.

Hiç günah olduğuna ehemmiyet vermeden,
Günah işleyenlerin, imanı gider hemen.

Yine, (İbadet yapmak ve günahtan sakınmak,
Lazım değil) diyen de, küfre düşer muhakkak.

Ve yine kâfirlerin dini ayinlerini,
Beğenip, kullanmak da küfr alametlerini,

Mesela bir zaruret yokken zünnar kuşanmak,
Küfr olur, hem bunları sevip, el kavuşturmak.

(Falan şey filandadır) veyahut (Yoktur) dese,
Sonra, (Kâfir olayım) diye yemin eylese,

O şey, o kimselerde olsa da, olmasa da,
O, kendi rızasıyla küfre düşer o anda.

Ve yine bir Müslüman, zina, faiz ve yalan,
Gibi, her dinde dahi, günah ve yasak olan,

Bir şey için, (Keşke bu, helal olsa idi de,
Ben de yapsaydım) diye, bulunsa temennide,

Bu temenni küfr olup, çirkin ve çok kötüdür.
Zira bu, o kişinin imanını götürür.

Yine, (Peygamberlere inanıyorum, ama,
Adem aleyhisselam Peygamber mi acaba?

Bilmiyorum) demek de, küfürdür yine aynen.
Kaybeder imanını yani böyle düşünen.

Kim ki Resulullahın, ahir zaman Nebisi,
Olduğunu bilmezse, küfre düşer o kişi.

(Eğer Peygamberlerin dediği doğru ise,
Kurtulduk) diyen kimse, şüphe ile dediyse,

Yani Peygamberlere itimat etmeyerek,
Söylediyse, küfürdür, dikkatli olmak gerek.

Ve yine bir kimseye, (Gel namaz kıl!) deseler.
O dahi (Kılmam!) dese, o anda küfre girer.

Ve lakin bu şekilde söylemekle o kimse,
(Senin sözünle kılmam!) demek istemiş ise,

Yani, (Hak teâlânın emriyle kılarım ben.)
Demek istemiş ise, beri olur küfürden.

Birine, (Tırnağını kes!) diye söyleseler.
(Zira Resulullahın sünnetidir) deseler.

O dahi (Kesmem!) dese, küfr olur yine hemen.
Her sünnet için dahi, böyledir durum aynen.

Ama, (Senin sözünle kesmem) derse eğer ki,
O takdirde, küfürden kurtulur elbette ki.